Yusuf Sûresi 53. Ayet

Yusuf Suresi, Kur'an-ı Kerim'in 12. suresi olup, Mekke döneminde inmiştir. Bu sure, Hz. Yusuf'un hayat hikayesini ve karşılaştığı çeşitli zorlukları içermektedir. Ayet 53 ise, Hz. Yusuf'un nefsini temize çıkarmadığını, nefisin kötülüğü emrettiğini ve bununla birlikte Allah'ın rahmetinin önemini vurgulamaktadır. Bu ayet, insanoğlunun doğası gereği zayıflıklara sahip olduğunu ve bu zayıflıkların ancak Allah'ın merhameti ile aşılabileceğini ifade etmektedir. Mekke döneminde inen bu sure, aynı zamanda sabır, teslimiyet ve Allah'a güven gibi temaları işlemektedir. Bu bağlamda, Yusuf'un yaşadığı durumlar, insanın kendi nefsini kontrol etme ve Allah'a yönelme çabalarının birer yansımasıdır. Ayet, insanın kendisini temize çıkarma çabasının yanıltıcı olduğunu ve gerçek temizliğin sadece Allah'ın merhameti ile mümkün olduğunu belirtmektedir.

Ayet içinde "نَفْسِي" (nefsim) kelimesi, insanın içsel varlığına ve doğasına atıfta bulunur. "تَزْكِيَةً" (temize çıkarmak) ise, bir kişinin kendisini aklama çabasını ifade eder. "رَبِّي" (Rabbim) kelimesi ise Allah'a olan bağlılık ve güveni simgeler. Ayetteki tecvid kuralları arasında, idgâm ve med uygulamaları bulunmaktadır.

Ayet içinde geçen "نَفْس" (nefis) kelimesi, Kur'an'da sıkça geçmektedir çünkü insanın doğası, içsel çatışmaları ve zayıflıkları ile ilgili tüm temalar bu kelime etrafında şekillenmektedir. "رَبّ" (Rabb) kelimesi, Allah'ın yüceliğini ve insanlara olan merhametini ifade eden önemli bir terimdir. "تَزْكِيَةً" (temize çıkarmak) kelimesinin az geçiyor olması, onun spesifik bir durumu ifade ettiğini ve genellikle insanların öz eleştirisi ile ilgili konularda kullanılmasının nadir olduğunu göstermektedir.