Yusuf Sûresi 84. Ayet

Yusuf Suresi, Kur'an-ı Kerim'in 12. suresi olup, Mekke döneminde inmiştir. Bu sure, Hz. Yusuf'un hayat hikayesini anlatan oldukça kapsamlı bir anlatıma sahiptir. Ayet 84, Hz. Yakup'un, çocuklarından yüz çevirmesi ve Yusuf'un kaybı nedeniyle yaşadığı derin üzüntüyü dile getirmektedir. Bu ayet, surenin genel temasını yansıtan bir mecra sunarak, aile bağları ve kayıpların etkisi üzerinde durulmaktadır. Genel olarak, Yusuf Suresi, sabır, ihsan ve güven gibi temel değerleri ön plana çıkarırken, ayet 84, bunların duygusal bir yansımasıdır. Hz. Yakup'un yaşadığı acı ve gözyaşları, insanın kayıpları karşısındaki doğal bir tepkidir. Bu bağlamda, ayet sadece bireysel bir acıyı değil, aynı zamanda insan ilişkilerinin karmaşıklığını ve sevgi bağlarının derinliğini de ortaya koymaktadır. Ayet, Hz. Yakup'un Yusuf'a olan özlemini derin bir şekilde ifade ederken, aynı zamanda insanın kayıplarla nasıl başa çıktığını da göstermektedir. Mekke dönemi inanç mücadelesinin ve toplumsal hayatın zorluklarının arasında, bu tür duygusal örneklerin paylaşılması, insanları daha fazla birleştirici ve ortak bir paydada buluşturucu bir etki yaratmaktadır.

Bu ayette, bazı tecvid kurallarına dikkat edilmiştir. Örneğin, 'فَـ' harfi ile başlayan cümlelerde dururken gıslı yapılabilir ve 'يُوْسُفُ' kelimesinde med yapılması dikkat edilir. Ayrıca, 'حَزَناً' kelimesinde de idgam örneği vardır.

Ayet içinde geçen önemli kelimeler, bu kelimelerin Kur'an'da farklı yerlerde tekrarlandığını göstermektedir. 'يُوْسُفُ' kelimesi, ayetin ana karakteri olan Hz. Yusuf'u temsil ederek, onun hikayesinin merkezde olduğunu ifade eder. 'عَيْنَاهُ' kelimesi ise gözlerin yaşarmasını ve duygusal derinliği sembolize ederek, insan ruhunun acıya karşı olan tepkisini gösterir. 'حَزَناً' kelimesi ise yas tutma ve keder olgusunun dinamiklerini ortaya koyarak, insanın hayata karşı duyduğu acıyı dile getirir.