Abese Suresi 34. Ayet

Abese Suresi, Mekke döneminde inmiş bir sure olup, genel olarak ahiret hayatı, kıyamet ve insanoğlunun dünyadaki tutumuna dair uyarılar içermektedir. Bu sure, özellikle insanların kendi yakınlarından kaçışını, o zor günlerde yaşanacak olan durumları tasvir etmektedir. Ayet 34, bu bağlamda, insanların o gün (kıyamet günü) kardeşlerinden, ailelerinden ve sevdiklerinden kaçacaklarını vurgulamakta; bu durumun, o günün korkunçluğunu ve insanların yaşadığı panik halini yansıttığını göstermektedir. O gün, insanların kendi çıkarlarını düşünerek, herkesin kendi bireysel hanelerine kapanacağını ve birbirlerinden uzaklaşacağını ifade eder. Abese Suresi, insanları ahiret gününe dair bir bilinçle yaşamaya davet eden bir içerik taşırken, aynı zamanda insan ilişkilerinin kıyamet günü anlamını sorgulatmaktadır. Bu sure, ahiretin kesinliği ve insanların yaşamakta olduğu dünyadaki ilişkilerinin geçiciliği konularında derin düşüncelere sevk eder. Abese Suresi, insanların dikkatini ahirete çekerek, bu dünyada sergilenen davranışların sonuçlarını düşünmeye teşvik eder.

Ayetteki temel tecvid kuralları arasında 'idgam' ve 'med' bulunmaktadır. Bunun yanı sıra, bazı kelimelerde 'ghunnah' (burun sesi) ile birlikte uzun sesler de dikkat çekmektedir.

Kur'an'da geçen bu kelimeler, insan ilişkileri ve ahiret gününün tasvirini ön plana çıkarmaktadır. 'يَوْمَ' kelimesinin sıkça kullanılması, kıyamet gününün ve o gün yaşanacakların önemini vurgulamaktadır. 'يَفِرُّ' kelimesi, insanların korku içinde birbirlerinden kaçışını ifade ederken, 'أَخِيهِ' kelimesi de bu kaçışın yakın akrabalara kadar uzandığını göstermektedir. Bu kelimelerin tekrar eden kullanımları, ahiret ve insan ilişkileri konusundaki mesajların derinliğini ve ciddiyetini artırmaktadır.