Abese Suresi 37. Ayet

Abese Suresi, Mekke döneminde inmiş olan bir suredir ve genel olarak ahiret, insanın yaratılışı ve kıyamet günündeki durumları konu almaktadır. Bu sure, insanların kendi menfaatleri peşinde koşmasının, özellikle de kibir ve üstünlük taslamanın sonuçlarına dikkat çekmektedir. Ayet 37, o gün insanların yakınlarından ve sevdiklerinden kaçacakları, herkesin kendi derdiyle meşgul olacağı bir durumu tasvir eder. Bu bağlamda, ahiret gününün dehşeti ve bireylerin kaygıları ön plana çıkar. Kişilerin başlarından aşan meşguliyetleri olduğu gün, sosyal ilişkilerin dahi zayıflayacağına işaret eder. İnsanlar, o gün kendi hesaplarıyla meşguldürler ve bu nedenle birbirlerine yardımcı olamamaktadırlar. Sure, insanın içindeki bencilliği ve kaygıları ele alarak, ahiret inancının önemini vurgular.

Ayetin okunuşunda med (uzatma) kuralı vardır. Ayrıca, bazı kelimelerde idgam (bir harfin diğerinin içine geçişi) yapılması gerekebilir.

Bu kelimelerin Kur'an'da sık kullanılması, ahiret ve insan ilişkileri üzerine yoğunlaşan konuları yansıtmakta. 'يَوْمَ' (gün) kelimesi, kıyametin ve ahiret gününün önemini vurgulamak için sıkça geçerken, 'كُلُّ' (her) kelimesi, insanların bireysel sorumluluklarını ve durumlarını ifade etmek için kullanılıyor. 'عَمَلٌ' (iş) kelimesi de insanın kendine yetecek işler peşinde koşmasını vurgulamakta. Bu kelimeler, insanın ahiret günündeki kaygılarını ve kendi derdiyle meşgul olma durumunu ifade etmede önemli bir rol oynamaktadır.