Ahzab Suresi 72. Ayet

Ahzâb Suresi, İslam toplumunu ve müminleri birçok zorluk ve savaş ortamında bir araya getiren önemli bir metindir. Medine döneminde inmiştir ve toplumsal, ahlaki ve hukuki meseleleri ele alır. Bu sure, özellikle savaş ve toplum içindeki koalisyonları, müminlerin birbirlerine olan sorumluluklarını ve Allah’a karşı olan sorumluluklarını vurgulayan ayetler içerir. Ayet 72, bu bağlamda insanın yüklenmesi gereken emaneti, yani sorumluluğu, göklere, yere ve dağlara sunulduğunda bu varlıkların bunu kabul etmemesi ve insanın bu sorumluluğu alması üzerine yoğunlaşır. İnsan, bu yükümlülüğü üstlenmekte tereddüt etmemiş, fakat bunun ağırlığını taşıyamayabilecek bir varlık olduğunu belirtir. Bu bağlamda ayet, insanın doğası, sorumlulukları ve bu sorumlulukların getirdiği sonuçlar üzerinde derin bir düşünme teşvik eder.

Ayetin tecvid kuralları arasında, med ve idgam gibi temel kurallar gözlemlenmektedir. Med, bazı kelimelerin uzatılması gereken yerlerde uygulanmakta, ayrıca bazı harflerin birleşmesi durumunda idgam kuralları işlenmektedir.

Bu kelimelerin Kur'an'da sıkça geçmesi, insanın sorumluluğu, doğası ve varlıklarla olan ilişkisi üzerine derin düşünmeye teşvik eden ana temaların önemini vurgulamak içindir. Emanet kelimesi, sorumluluk ve yükümlülük kavramlarını temsil ederken, dağ ve korku gibi kelimeler, insanın durumunu ve varoluşsal kaygılarını simgeler.