Âl-i İmrân Sûresi 147. Ayet

Âl-i İmrân Suresi, genellikle müşriklere karşı çıkan, inanç ve ahlak konularında müminleri bilgilendiren bir Mekki suredir. Bu surede, özellikle Hz. İsa'nın doğumu, onun mucizeleri ve Hristiyanlık ile ilgili birkaç konu ele alınmaktadır. Ayet 147, Müslümanların dua ve niyazlarına dair bir örnek sunar. Müminlerin, Allah’a olan güvenleri ve ihtiyaçlarını dile getirirken, suçlarının affedilmesi, doğru yolda kalma ve kâfirler karşısında yardım istemeleri vurgulanmaktadır. Bu ayet, inananların Allah’a yönelişini, ona karşı duyduğu saygı ve bağlılığı simgeler. Aynı zamanda, toplumsal zorluklarla karşılaşan bir topluluğun, dayanışma ve cesaret arayışını yansıtır. Bu bağlamda, ayetin, bir grup insanın yaşadığı zorlukların üstesinden gelebilmek için bir araya gelme ve dua etme gerekliliğini vurguladığı söylenebilir. Dua, Müslümanların ruhsal ve sosyal dayanışma duygusunu pekiştiren bir eylem olarak bu ayette öne çıkmaktadır.

Ayet içerisinde 'med' kuralı, 'مَغْفِرَةً' kelimesinde görülmektedir. Ayrıca, 'أَقِمْ' kelimesinde de idgam kuralları geçerlidir.

Bu kelimelerin Kur'an'da sıkça geçmesi, dua, bağışlama ve inanç konularının önemini vurgulamaktadır. 'رَبَّنَا' ifadesi, Müslümanların Allah ile olan kişisel bağını temsil etmekte; 'مَغْفِرَةً' kelimesi, affetme isteğini ve insanın günahlardan arınma arzusunu, 'كافِرِينَ' ise inançsızlarla olan ilişkinin ve onlara karşı duruşun önemini ifade etmektedir.