Âl-i İmrân Sûresi 195. Ayet

Âl-i İmrân Suresi, Kur'an-ı Kerim’in üçüncü suresi olup, Mekke döneminde inmiştir. Sure, genel itibarıyla Allah’ın birliğini, peygamberlerin ve onların getirdiği mesajların önemini, iman ve ahlak konularını ele alır. Bu surede, özellikle Hz. İsa ve onun annesi Meryem’in kıssası, Ehli Kitap ile olan ilişkiler, inananların ve inanmayanların durumu gibi konulara yer verilmektedir. 195. ayet, bu bağlamda önemli bir yer tutar. Ayet, Allah’ın ihsanlarına, kabul edilen dualara ve Müslümanların birbirleriyle olan ilişkilerine dair bir mesaj taşır. Dualarının kabul edildiği müjdesini veren Allah, erkek ve kadın bütün Müslümanların yaptığı iyi amellerin karşılıksız kalmayacağını belirtmektedir. Hicret edenler, zulme uğrayanlar ve savaşanlar gibi zorluklarla karşılaşan müminler, özellikle Allah indinde önemli bir yere sahiptir. Ayette, bu kişilerin affedileceği ve cennetle mükafatlandırılacağı vurgulanmaktadır. Bu ayet, Müslümanların dayanışma içinde olmaları, birbirlerine destek vermeleri ve zorluklar karşısında sabretmeleri gerektiğini anlamalarına yardımcı olmaktadır. Ayetin içeriği, İslam toplumunun değerleri ve kardeşlik anlayışını pekiştiren önemli bir metin olarak dikkat çekmektedir.

Ayetteki temel tecvid kurallarından biri, idgam durumunun olmasıdır. Ayrıca bazı kelimelerde med kuralları geçerlidir.

Bu kelimelerin Kur'an'da sık geçmesinin nedeni, Allah’ın kullarının çalışmalarının değerinin vurgulanması ve mükafatın önemidir. 'Rab' kelimesi, Allah’ın yüceliğini ve insanların ona olan bağlılığını ifade eder. 'Amel' kelimesi, Müslümanların inançlarının pratiğe dökülmesini simgeler. 'Mükafat' ise, yapılan iyi işlerin karşılığını Allah’ın vereceğine dair bir güvence sunar.