A'râf Sûresi 121. Ayet

A'râf Suresi, Kuran-ı Kerim'in yedinci suresi olup, Mekke dönemi surelerinden biridir. Bu sure, insanın yaratılışı, peygamberlerin gönderilişi ve insanların yapmaları gereken doğru davranışlar hakkında öğütler içermektedir. Ayet 121, Mısır'daki büyücülerin, Hz. Musa ve Hz. Harun'un davetine yanıt olarak yaptıkları bir itirafı ifade etmektedir. Bu bağlamda, büyücülerin Rabb'i olarak nitelendirdikleri, âlemlerin Rabbi'ne inandıklarını belirtmeleri, Allah'ın birliğine ve Musa'nın peygamberliğine olan inançlarını ortaya koymaktadır. Ayet, inanç ve teslimiyetin önemine vurgu yaparken, aynı zamanda Allah'ın kudretine ve büyücülerin inanç değişiminin bir yansımasıdır. Bu sure, genel olarak, Allah’ın birliğini, ahlaki değerleri ve insanlara düşen sorumlulukları ön plana çıkarırken, insanların imanlarının sınandığı durumları da örneklerle göstermektedir. Ayet, bu bağlamda, bir topluluğun inançlarının nasıl şekillendiğine dair önemli bir örnek sunmaktadır.

Ayetin Arapça metninde, bazı önemli tecvid kuralları bulunmaktadır. Örneğin, 'آمَنَّا' kelimesindeki 'مّ' harfi idgam durumundadır ve 'آلَامِ' kelimesi uzatma kuralına tabidir.

Ayet içinde geçen kelimeler, Kur'an'da sıkça kullanılan önemli terimlerdir. 'Âlemlerin' kelimesi, Allah'ın yaratılış üzerindeki hakimiyetini ve birliğini ifade ederken, 'Rab' kelimesi, Allah'ın insanlara olan merhametini ve onları yönlendirme görevini simgeler. 'İnandık' kelimesi ise, inanç ve teslimiyetin ifadesidir. Bu kelimelerin sık kullanılması, inanç esaslarının ve Allah'ın birliğinin önemini vurgular.