Yûnus Sûresi 75. Ayet

Yûnus Suresi, Mekke döneminde inmiş bir sure olarak, genel hatlarıyla insanları tevhid inancına davet eden, Allah'ın varlığını ve birliğini vurgulayan ayetler içerir. Bu surede peygamberlerin yaşamları, kavimlerin inkârları ve sonuçları üzerinde durulmaktadır. 75. ayette, Hz. Musa ve Hz. Harun’un Firavun’a ve onun ileri gelenlerine gönderildiği belirtilmektedir. Bu bağlamda, peygamberlerin önüne çıkan engeller ve toplumların kibirleri üzerinden bir mesaj verilmektedir. Bu ayet, aynı zamanda toplumların liderlerinin ve güçlülerinin, gerçeği kabul etme noktasında nasıl bir direnç gösterdiklerine dair bir örnek sunmaktadır. Mekke döneminde inmiş olması, toplumun inançsızlıklarla mücadelesinin ve peygamberlerin zorluklarının önemini artırmaktadır. Ayette, Musa ve Harun'un delillerle gönderildiği ancak onların kibirlerinden ötürü bu delilleri reddettikleri ifade edilmektedir. Bu durum, toplumsal eleştiri ve uyarı niteliği taşımaktadır. Ayet, inananların kibir ve gururdan uzak durması gerektiğini de vurgulamakta, aynı zamanda geçmişteki toplumların benzer hataları yaparak nasıl bir sonla karşılaştıkları konusunda bir uyarı işlevi görmektedir.

Ayette, bazı kelimelerin tecvid kurallarına uygun olarak okunduğu gözlemlenmektedir. Örneğin, 'أَرْسَلْنَا' kelimesinde 'ا' harfi, 'مُدّ' kuralı gereği uzatılarak okunur. 'كَذَبُوا' kelimesinde ise idgam kuralı uygulanmaktadır.

Bu kelimelerin Kur'an'da sıkça geçmesinin sebebi, Musa ve Harun'un tarihsel olarak önemli figürler olmasıdır. Onlar, tevhid inancının ve Allah’ın birliğinin savunucuları olarak büyük bir rol oynamışlardır. Musa ve Harun’un gönderilişi, toplumsal ve dini direnişin sembollerinden biri olarak kabul edilir. 'Delil' kelimesinin de sık geçmesi, Allah'ın varlığını ve gücünü kanıtlayan mucizelerin önemini vurgulamaktadır.