A'râf Sûresi 179. Ayet

A'râf Suresi, Mekke döneminde inmiş olan bir suredir ve toplumun inançları, ahlakları, peygamberlerin mesajları gibi konulara değinmektedir. Bu sure, genel olarak insanların doğru yoldan sapmalarını ve bunun sonucunda karşılaşacakları ceza ve uyarıları anlatmaktadır. 179. ayet, insan ve cinlerin yaratılış amaçlarını sorgulamakta ve onların akıl, görme ve işitme yetilerini nasıl kullandıklarına dikkat çekmektedir. Bu bağlamda ayet, insanların ve cinlerin çoğunun, yaratılışları gereği sahip oldukları akıl ve duyu organlarını kullanmadıkları, dolayısıyla da gerçeklerden uzaklaştıklarını ifade etmektedir. Kur'an'da insanın özgür iradesi ve sorumluluğu vurgulanırken, bu ayetle insanların gaflet içinde olduklarına ve bunun cehenneme götürdüğüne dair bir uyarı yapılmaktadır. Ayet, yaratılışın bir amacı olduğunu ancak birçok bireyin bu amacın dışına çıktığını belirtir. Duyularının varlığına rağmen anlamaz, görmez ve işitmez halde olmaları onların daha da aşağı bir seviyeye düşmesine sebep olmaktadır. Bu bağlamda ayet, bir uyarıcının yokluğunda insanların kendi özlerini kaybettiklerini ve bu durumun onları hayvanlar gibi bir konuma düşürdüğünü ifade eder.

Ayetin tecvid kurallarında idgâm (bir harfin diğerine katılması) ve med (uzatma) gibi kurallar mevcuttur. Özellikle 'قُلُوبٌ (kalpler)' kelimesinde, 'ق' harfi 'ل' harfi ile birleşik olarak okunabilmektedir.

Bu kelimeler, Kur'an'ın insanın akıl ve his organlarını kullanma sorumluluğunu hatırlatmak amacıyla sıkça geçmektedir. 'Kalpler', 'gözler' ve 'kulaklar', insanın algılama ve anlama yetilerini belirtirken, bu duyuların işlevselliği ve önemine vurgu yapılmaktadır. Bu noktada, bu kelimelerin tekrar sıklığı, insanın manevi sorumluluğunu ve inançlarını sorgulamasını teşvik eder. Ayrıca, bu kelimeler aracılığıyla, insanın yaratılışına dair mesajlar net bir şekilde aktarılmakta ve bireylerin kendi durumlarını değerlendirmeleri hedeflenmektedir.