A'râf Sûresi 195. Ayet

A'raf Suresi, Mekke döneminde inmiş olan bir suredir ve genel olarak toplumsal ahlak, peygamberlik, kıyamet ve insanlar arasındaki ilişkiler üzerinde durmaktadır. Bu surede, özellikle putperestliğe karşı çıkan bir söylem ve putların gerçekliğine dair eleştiriler öne çıkmaktadır. Ayet 195, bu bağlamda, insanların inandıkları ortakların (putların) gerçek bir varlık olmadığını sorgulayan bir üslupla kaleme alınmıştır. Burada 'onların ayakları, elleri, gözleri ve kulakları var mı?' gibi sorularla putların nesnel bir varlık olarak kabul edilmediği, tanrısal bir iradenin arkasında durmadıkları vurgulanmaktadır. Ayetin geçtiği surenin genel bağlamında, Allah’a ortak koşmanın mantıksızlığına dikkat çekilmekte ve inananların bu bağlamda çağrılması hedeflenmektedir. Ayrıca, putların bu tuzaklardan etkilenmeyecekleri konusunda bir meydan okuma da söz konusudur. Ayet, inananlara bir tür cesaret ve kararlılık aşılamaktadır. Mekki ortamda, inananların sabrını ve direncini pekiştirmek amacıyla bu tür meydan okumalar sıkça kullanılmıştır. Ayet, sadece çağrıda bulunmakla kalmayıp, aynı zamanda karşısındaki inançsızların güçsüzlüğünü ve sahte inançların geçersizliğini de gözler önüne sermektedir.

Ayetin tecvid kuralları arasında 'idgam' ve 'med' kuralları bulunmaktadır. Özellikle 'يَا أَيُّهَا' gibi ifadelerdeki okuma kurallarına dikkat edilmesi gerekmektedir.

Ayet içinde geçen kelimelerin Kur'an'da toplam geçiş sayıları, inanç ve ibadet gibi konuların tekrarını, önemini ve vurgusunu göstermektedir. Özellikle 'göz', 'kulak', 'el' ve 'ayak' gibi kelimelerin sık kullanılması, insanın algılama ve eyleme geçme kabiliyetine vurgu yapmaktadır. Bu kelimeler, insan varlığının duyusal ve fiziksel yönlerini temsil ederek, putların bu yeteneklerden yoksun olduğunu belirtme amacı taşımaktadır. Aynı zamanda, 'ortaklar' gibi kavramlar ise inanç sisteminin zayıflığını ve sadece birer mecaz olarak kalmalarını ifade etmektedir.