A'râf Sûresi 66. Ayet

A'râf Suresi, genel olarak insanlara öğüt verme, peygamberlerin gönderilişi ve ahlaki ilkeler üzerine yoğunlaşmaktadır. Mekki bir sure olarak, İslam öncesi dönemdeki inkarcılara karşı bir uyarı olarak indirilmiştir. Bu sure, özellikle insanın iradesi, aklı ve tercihleri üzerinde durarak, doğru ve yanlışın ne olduğunu açıklamaktadır. Ayet 66, Hz. Nuh'un kavminin ileri gelenleri tarafından söylenen bir sözü içermekte olup, inkarcıların Hz. Nuh'a karşı duyduğu red ve nefretin ifadesidir. Bu bağlamda, inkarcıların Hz. Nuh'u cahil ve yalancı olarak nitelendirmesi, onların inançsızlıklarını ve akıl dışı tutumlarını ortaya koymaktadır. Ayet, toplumun liderlerinin düşüncelerinin, halkın genel görüşünü nasıl etkileyebileceğine dair bir örnek sunmaktadır. Ayrıca, bu surede, inkarcılığın temelinde yatan kibir ve taassup gibi insani zaaflar da ele alınmaktadır. Nuh'un kavmi, peygamberliğin getirdiği mesajı anlamamakta ısrar ederek, akıllarını devre dışı bırakmış ve bu tavırlarıyla hem kendi sonlarını hazırlamış hem de insanlık tarihinin en önemli derslerinden birini ortaya koymuşlardır.

Ayet içerisinde bazı tecvid kuralları gözlemlenmektedir. Örneğin, "كَذَّاب" kelimesinde, "ز" harfi üzerine med uygulanması gerekmektedir. Ayrıca, kelimeler arasındaki duraklamalarda, gerek sesli harf kullanımı gerekse durak yerleri tecvid açısından dikkat edilmesi gereken unsurlardır.

Ayet içinde geçen bazı kelimelerin Kur'an'da toplam defa geçiş sayıları verilmiştir. Bu kelimelerin sıklığı, inanmayanların tavırlarını ve davranışlarını eleştiren bir bağlamda kullanıldıklarını göstermektedir. "كَافِرَةٌ" kelimesinin sık kullanımı, inkarcıların toplum içerisindeki olumsuz etkilerini vurgulamak için tercih edilmektedir. Aynı şekilde, "يَدّعُونَ" ve "عَاقِل" kelimeleri de, akıl ve mantıkla çelişen davranışların eleştirisinde önemli bir yer tutar.