Bakara Suresi 123 Ayet

Bakara Suresi, Kur'an-ı Kerim'in en uzun suresidir ve genel olarak Müslümanların inançları, ibadetleri, ahlaki değerleri ve toplumsal ilişkileri hakkında kapsamlı bilgileri içerir. Mekke döneminde inmiş olan bu sure, özellikle Müslümanların ilk dönemlerinde karşılaştıkları zorluklar ve bu zorluklara karşı nasıl durmaları gerektiği konusunda önemli öğütler içermektedir. Ayet 123, kıyamet günü ile ilgili bir uyarıda bulunmaktadır. Bu ayette, o günde kimsenin kimse adına bir şey ödeyemeyeceği, şefaati olanların yarar sağlamayacağı ve hiç kimsenin yardım göremeyeceği ifade edilmektedir. Bu bağlamda, insanlara gerçek bir hesap verme gününün varlığı hatırlatılmakta ve insanların bu günden çekinmeleri gerektiği vurgulanmaktadır. Bakara Suresi, zaman zaman hem bireysel hem de toplumsal davranışları teşvik eden öğretiler sunarken, aynı zamanda ahiret gününe dair hatırlatmalarda da bulunarak, Müslümanların ibadetlerini ve ahlaki değerlerini güçlendirmeye yönelik bir rehberlik yapmaktadır.

Ayet içinde, idgam, med ve diğer tecvid kurallarına dikkat edilmiştir. Örneğin, 'يَوْمَ' kelimesindeki nun harfinin uzatılması ve 'شَفَاعَةٌ' kelimesinde med kuralı uygulanmaktadır.

Ayet içerisinde geçen önemli kelimelerden biri olan 'يَوْمَ' (gün), Kur'an'da sıkça kullanılan bir terimdir. Bu kelime, ahiret inancı ve kıyamet gününün önemini vurgulamak için sıkça yer almaktadır. 'شَفَاعَةٌ' (şefaat) kelimesi de, insanlara yardım ve destek sağlama anlamında kullanılırken; 'فِدْيَةٌ' (fidye) ise, suçların affı ya da cezalardan kurtulma anlamında geçmişte önemli bir yer tutmaktadır. Bu kelimelerin sıklıkla kullanılması, insanlara ahiret inancı ve bu inancın getirdiği sorumluluklar hakkında bilgi vermeyi amaçlamaktadır.