Bakara Suresi 18. Ayet

Bakara Suresi, Kur'an-ı Kerim'in en uzun suresi olup, genel olarak inanç, ibadet, ahlak ve sosyal hayatta uyulması gereken kuralları içermektedir. Mekke döneminde inmiş olan bu sure, Müslüman toplumu ve inanç mensupları için önemli bir rehber niteliğindedir. Ayet 18, insanların doğru yolu görememesi, gerçeği anlamakta zorluk çekmeleri ve bu durumun onların durumunu ifade etmektedir. Bu ayet, akıl ve irade ile bağlı olan bir durumu tasvir ederken, inananların doğru yola yönelmesini ve daima hakka dönmeleri gerektiğini vurgular. Bu açıdan ayetin bulunduğu konum, genel bağlamda insanın hidayete erişip erişememesi ile ilgili bir sorgulamayı da beraberinde getirir. Sure, birçok sosyal ve hukuki meseleyi ele alırken, ayet 18, inançsızların durumunu tasvir ederek bir uyarıda bulunmakta ve genel bağlamda insanın sorumluluklarına dikkat çekmektedir. Bu ayet, daha geniş anlamda insanın ruhsal ve manevi uyanışı için bir çağrı niteliğindedir.

Ayetin dil bilgisi açısından dikkat çeken noktalarından biri, kelimelerin sık kullanılan sıfatlar olmasıdır. Bu kelimeler, mecaz anlamda insanlar için bir durumu ifade ederken, tecvid açısından da dikkatlice okunması gereken kelimelerdir. Özellikle ‘صُمٌّ, بُكْمٌ, عُمْيٌ’ kelimeleri, Arapça'da sıfat tamlaması olarak geçmektedir ve ayet içinde birbirini takip eden bir bütünlük oluşturur.

Bu kelimelerin Kur'an'da çokça geçmesi, insanın manevi ve ahlaki durumunu ifade eden güçlü bir mecaz olarak kullanılmasından kaynaklanmaktadır. 'Sağır', 'dilsiz' ve 'kör' kelimeleri, insanlar için gerçekleri algılayamamayı ve bu durumun sonuçlarını anlatan bir metafor işlevi görmektedir. Bu kelimeler, insanların ruhsal ve manevi hallerini açıklamak için sıkça başvurulan ifadelerdir ve bu durum, insanın inançsızlık hali ile ilgili derin bir anlam taşımaktadır.