Bakara Suresi 263. Ayet

Bakara Suresi, Kur'an-ı Kerim'in en uzun suresidir ve Medine döneminde inmiştir. Sure, temel olarak iman, ibadet, ahlak ve toplumsal ilişkiler üzerine yoğunlaşmaktadır. 263. ayet ise bağışlama ve güzel söz söylemenin önemine vurgu yapar. Bu ayet, özellikle sadakanın niteliği ve niyeti üzerine düşünmeyi teşvik eder. Ayette, iyi söz ve bağışlamanın, arkasından gönül kırıklığı getiren bir sadakadan daha hayırlı olduğu belirtilmektedir. Bu bağlamda, insanların birbirleriyle olan ilişkilerinde merhamet, hoşgörü ve anlayış göstermelerinin önemine dikkat çekilmektedir. Allah'ın müstağni olduğu, yani hiçbir şeye muhtaç olmadığı, af ve bağışlamanın da onun yumuşak ve hoşgörülü olan karakteriyle örtüştüğü ifadesi, toplumda adaletin ve iyiliğin yaygınlaştırılması adına önemli bir mesaj taşır. Böylece, bu ayet, yalnızca bireysel ilişkilerde değil, toplumsal düzeyde de olumlu bir etki yaratma potansiyeline işaret eder.

Ayetin tecvid kurallarında, 'عَفْو' kelimesinde idgam bulunmakta, 'حسن' kelimesinde ise med uygulanmaktadır.

Ayet içinde geçen kelimelerden 'حسن' (güzel) kelimesi, iyiliklerin, güzel davranışların önemini vurgulamak amacıyla sıkça kullanılmaktadır. 'عَفْو' (bağışlama) kelimesi, toplumda affediciliğin ve hoşgörünün teşvik edilmesi açısından önemli bir yere sahiptir. 'صدقة' (sadaka) ise, toplumda yardımlaşma ve dayanışmanın teşvik edilmesi amacıyla sıkça vurgulanan bir terimdir. Her üç kelimenin de Kur'an'da çokça geçiyor olması, bu değerlerin toplumsal yaşamda ne kadar önemli olduğunu göstermektedir.