Bakara Suresi 80. Ayet

Bakara Suresi, Kur'an-ı Kerim'in en uzun suresi olup, cismani ve ruhsal yasaklar, ibadetler, toplum düzeni ve sosyal ilişkiler gibi birçok konuyu kapsar. Mekke döneminde inmiş olan bu sure, özellikle Yahudi ve Hristiyanlarla olan ilişkileri ve bu grupların inançlarını sorgulayan ayetlere yer vermektedir. Ayet 80, insanların cehennem ateşine dair yanlış bir özgüven geliştirmelerini ve Allah'ın vaadlerine dair kayıtsızlıklarını eleştiren bir durumu ifade eder. Bu bağlamda, ayet, ahit ve söz verme kavramlarının önemine dikkat çeker. Bu surede, inananların ve inanmayanların tutumlarının karşılaştırılması ve Allah'ın kudretinin insan düşüncesini aşan bir boyutta olduğu vurgulanmaktadır. Ayrıca, inananların Allah’a olan güvenlerinin pekiştirilmesi amaçlanmaktadır. Ayet, dinin özünde ahit ve sorumluluklar olduğunu gösterirken, yanlış inançlara da ışık tutar. Bu noktada, ayet; kimin neye inandığını, inançlarının doğru mu yoksa yanlış mı olduğunu sorgulamakta ve insanları düşünmeye teşvik etmektedir.

Ayet içerisinde idgam, med ve diğer tecvid kurallarına dikkat edilmelidir. Örnek olarak, "يَخْلُصُونَ" sözünde idgam uygulanmıştır.

Ayet içerisinde geçen kelimelerin Kur'an'da sıkça yer alması, bu terimlerin dinin temel ilkeleri ve toplumun ahlaki yapısıyla doğrudan ilişkili olduğunu göstermektedir. Özellikle 'azap' kelimesi, insanların eylemlerinin sonuçları hakkında uyarılarda bulunmak adına sıkça kullanılmaktadır. 'Gün' kelimesi, kıyamet ve ahiret gününü ifade etmesi açısından önem taşırken, 'toplum' kelimesi ise sosyal yapının ve bireylerin sorumluluklarının önemini vurgulamaktadır. Bu kelimeler, dinin öğretilerinin insan davranışları üzerindeki etkisini yansıtması açısından çokça kullanılır.