En'âm Sûresi 112. Ayet

En'âm Suresi, Mekke döneminde inmiş bir sure olup, Allah'ın birliği, peygamberlik, ahiret, ve insanın yaratılışı ile ilgili temel inançları kapsamaktadır. Bu surede, Allah'ın rahmeti ve iradesi vurgulanırken, insanların kendi seçimleriyle yaptıkları kötü eylemler ve sapkınlıkları ele alınmaktadır. Ayet 112, bu bağlamda, her peygambere insan ve cin şeytanlarının düşman kılındığını ifade eder. Şeytanların birbirlerine yaldızlı sözler ile aldatma eylemleri, insanları yanıltmak amacıyla kullandıkları bir yöntem olarak belirtilir. Bu durum, insanlık tarihinin başından beri devam eden bir mücadeleyi simgeler. Ayette, Allah'ın iradesinin her şey üzerinde etkili olduğu ve şeytanların bu aldatma eylemlerini Rabbin dilediği takdirde gerçekleştiremeyecekleri belirtilmektedir. Bu, hem bir uyarı hem de bir gerçeklik olarak insanların dikkatine sunulmaktadır. En'âm Suresi, genel olarak insanları hak yolda ilerlemeye teşvik ederken, şeytanların aldatma stratejilerine karşı da bir uyanıklık göstermeleri gerektiğini vurgulamaktadır.

Ayetin metninde 'فِي' kelimesi genellikle 'içinde' anlamında kullanılırken, 'كَذَلِكَ' kelimesi 'böyle' ifadesini vermektedir. Ayrıca, 'شَيْطَانٌ' kelimesi 'şeytan' anlamında geçen önemli bir terimdir. Tecvid açısından, ayette 'مد' (uzatma) kuralları ve 'غُنَّة' (burunla okuma) da mevcuttur.

Kur'an'da geçen önemli kelimelerin tekrar sıklığı, konunun ağırlığı ve önemini vurgulamakta. Özellikle 'şeytan' kelimesinin yüksek sıklığı, insanları yanıltan ve kötü yola sürükleyen bu varlığın sürekli bir tehdit olduğuna işaret eder. 'كَذَلِكَ' kelimesi ise, olayların gelişimini ve Allah'ın iradesini belirtmekte kullanılır. 'وَحْيٌ' kelimesinin de sık geçmesi, peygamberlik ve Allah'ın mesajının önemini belirtmektedir.