En'âm Sûresi 125. Ayet

En'âm Suresi, Mekke döneminde inen bir suredir ve genel olarak tevhid, Allah'ın birliği, peygamberlerin durumu, inkârcıların karşılaştığı sonuçlar gibi konuları ele almaktadır. Bu surede, özellikle inanç ve iman konuları üzerinde durulmakta, insanlara doğru yolu bulmaları için çeşitli uyarılarda bulunmaktadır. 125. ayet, bu bağlamda, insanın inanç durumu ile ilgili önemli bir noktaya vurgu yapmaktadır. Allah’ın kimin kalbini İslam’a açıp kiminin ise hidayetten alıkoyduğunu ifade etmektedir. Bu durum, insanların içsel bir mücadelesi olan iman ve inkâr üzerine yapılan bir tasvirdir. Mekke döneminin zorlukları içinde, inananlar ile inanmayanlar arasındaki farkı ortaya koymak için bu tür ifadelere yer verilmiştir. Ayette, doğru yola yönlendirmenin ve sapmanın Allah'a ait olduğu ve insanların bu süreçteki durumlarının nasıl belirlendiği anlatılmaktadır. Bu bağlamda, ayetteki ifadeler ve kullanılan metaforlar, okuyucuya insan ruhunun derinliklerine dair bir bakış açısı sunmaktadır. Ayetin verdiği mesaj, insanlara hidayetin ve sapmanın Allah'ın iradesine bağlı olduğunu ifade ederken, bu süreçteki duygusal durumları da ortaya koymaktadır. Bu bağlamda, ayetin insan psikolojisi üzerindeki etkisi oldukça dikkat çekicidir.

Ayet içinde dikkat çeken tecvid kuralları arasında idgam ve med uygulamaları bulunmaktadır. İdgam, benzer harflerin yan yana geldiği durumlarda uygulanırken, med, uzun okuma yapılacak kelimelerde tercih edilmektedir.

Ayet içinde geçen kelimelerin Kur'an'daki geçiş sayıları, kelimelerin anlam ve bağlam açısından önemini yansıtmaktadır. 'Ki' kelimesi genel bir bağlayıcı işlev görürken, 'genişletmek' ve 'azap' kelimeleri ise belirli durumları ve sonuçları ifade etmektedir. Bu kelimelerin sık kullanımı, inanç, hidayet ve azap konularının Kur'an'daki tekrarlayan temaları arasında yer almasının bir sonucudur.