En'âm Sûresi 137. Ayet

En'âm Suresi, Mekke döneminde inmiş olup, genel olarak Allah'ın birliği ve peygamberlik konularını ele almaktadır. Bu sure, inançsızlığa ve müşrikliğe karşı uyarılar içermekte olup, toplumsal etik ve ahlaki değerleri vurgulamaktadır. Ayet 137, müşriklerin çocuklarına karşı işledikleri günahlara dair bir ifadedir. Bu ayette, Allah’a ortak koşanların kendi inançları doğrultusunda çocuklarını öldürmeyi nasıl güzelleştirdiklerine dikkat çekilmektedir. Bu durum, inancın ne kadar tehlikeli ve bozulmaya açık olduğunun bir göstergesidir. Müşriklerin evlatları üzerinden kurdukları bu baskı, hem kendilerini hem de dinlerini tehlikeye atmalarına yol açmaktadır. Ayet, aynı zamanda Allah'ın iradesinin her şey üzerinde olduğunu, eğer dilerse bu tür şeylerin gerçekleşmeyeceğini belirtmektedir. Burada, insanlar kendi iradeleriyle yaptıkları hataların sonuçlarıyla yüzleşmek zorundadır. Ayet, inançsızlığın ve müşrikliğin sonuçlarını çarpıcı bir şekilde ortaya koymakta ve müminleri bu duruma karşı dikkatli olmaya davet etmektedir.

Bu ayette, bazı kelimelerde med ve idgam gibi tecvid kuralları mevcuttur. Örneğin, 'أَوْلَادَ' kelimesindeki 'ب' harfinin sonundaki 'ا' ile birleşmesi idgam kuralını oluşturur.

Kur'an'da geçen bu kelimelerin sık kullanımı, inancın özünü, çocukların korunması gereken varlıklar olduğu gerektiğini ve insanların birbirine karşı olan etkilerini vurgulamaktadır. Özellikle 'أَشْرَكَ' kelimesi, inançsızlığın temelini oluşturan ortak koşma eylemini ifade etmektedir. 'أَوْلَادَ' kelimesi, toplumların en hassas noktası olan çocukların korunması ile ilgili bir sorumluluğu öne çıkartır. 'يُزَيِّنُ' kelimesi ise, insanların kötü davranışlarını nasıl güzel gösterme çabasında olduklarını anlatır.