En'âm Sûresi 140. Ayet

En'âm Suresi, Mekke döneminde indirilmiş bir suredir ve İslâm'ın temel inançları, ahlaki ilkeleri ve putperestliğe karşı duruşu gibi konuları ele alır. Bu sure, bir dizi temayı içermekte olup, inançsızların ve şirk koşanların tutumlarını sergileyen ayetler barındırır. 140. ayet ise, bilgisizlik ve cehalet nedeniyle çocuklarını öldürenlerin ve Allah'ın rızkını haram sayanların durumu üzerinde durmaktadır. Bu ayet, genel bağlamda putperest toplumların inançsızlıklarından ve ahlaki çöküşlerinden bahsederken, onları bu eylemleri nedeniyle hüsrana uğradıklarına dair bir uyarı sunmaktadır. Bu tür davranışlar, yalnızca bireylerin değil, toplumların da felakete sürüklenmesine yol açan ciddi bir ahlaki sapma olarak görülmektedir. Ayetin içeriğinde, bilginin ve hikmetin önemine vurgu yapılmakta, cehaletin sonuçları eleştirilmektedir. Aynı zamanda, Allah'a karşı işlenen iftiralar ve bu iftiraların sonuçları üzerinde bir duruş sergilenmektedir. Kur'an'daki diğer ayetlerle birlikte, bu ayet de insanları bilinçli ve dikkatli bir yaşam sürmeye teşvik eder.

Ayetteki kelimelerdeki tecvid kuralları arasında idgam ve med gibi durumlar bulunmaktadır. Özellikle 'رِزْق' kelimesindeki 'ر' harfi, takip eden harf ile birlikte okunduğunda idgam kuralına tabi olur.

Ayet içinde geçen kelimeler, Kur'an'da sıkça yer alan terimlerdir. 'قتَلَ' kelimesi, insan yaşamına müdahale eden eylemler arasında önemli bir yer kaplayarak, ahlaki çöküşü simgeler. 'رِزْق' kelimesi ise Allah'ın insanlara sunduğu nimetleri ifade eder ve bunun haram sayılması, toplumların manevi değerlerinin çökmesine neden olur. 'ضَلال' kavramı ise, bir kişinin doğru yoldan sapması durumunu belirtir ve bu sapkınlık, özellikle cehalet ve bilinçsizlikle ilişkilidir. Bu kelimelerin tekrar kullanımı, bu konuların Kur'an'da ne kadar önemli olduğunu gösterir.