Enfâl Sûresi 21. Ayet

Enfâl Suresi, İslam toplumunun ilk yıllarında Medine'de inmiş olan bir suredir. Bu sure, özellikle savaş, ganimet, müminlerin birlik ve beraberliği gibi konuları içermektedir. Enfâl, kelime anlamı olarak ‘ganimet’ demektir ve sure, Müslümanların Bedir Savaşı'ndan sonra edindikleri ganimetlerle ilgili bazı kurallar ve ilkeler üzerinde durmaktadır. Ayet 21, bu bağlamda, bir uyarı niteliğindedir ve müminleri, duymadıkları şeylere ‘işittik’ diyerek söz veren kimseler olmaktan sakındırmaktadır. Bu, topluluğun samimiyetine ve güvenilirliğine vurgu yaparak, gerçekte anladıkları ve kabul ettikleri inançlarını dile getirmeleri gerektiğini belirtmektedir. Ayrıca, ayet, duyma ve anlama arasındaki farkı da vurgular. Müslümanların, duydukları bilgileri dikkate alarak, anlamadan ve içselleştirmeden bir şeylere 'katıldık' dememeleri gerektiğini ifade eder. Bu durum, bireylerin ve toplumun bütünlüğü açısından son derece önemlidir. Enfâl Suresi, bu anlamda bireyler arasında bir güven ve etkileşim sağlarken, aynı zamanda İslam inancının ruhunu ve özünü anlamayı da teşvik etmektedir.

Ayetin tecvid kuralları arasında, İdgam ve Med uygulamaları bulunur. Özellikle, ''يَسْمَعُونَ'' kelimesindeki 'ن' harfi ile 'يَسْمَعُوا' kelimesindeki 'وا' harfi arasında bir birleşme ve uzatma durumu bulunmaktadır.

Bu kelimelerin Kur'an'da sıkça geçmesinin nedeni, din ve ahlak konularında insanların işittikleri ve anladıkları üzerine vurgu yapılmasıdır. Özellikle 'يَسْمَعُونَ' ve 'يَسْمَعُوا' gibi kelimeler, bilgi edinme ve anlama konularındaki sorumluluğu ifade ederken, 'قَالُوا' kelimesi, iletişimin ve toplumsal barışın önemini vurgular. 'مَا' ve 'لَمْ' kelimeleri ise olumsuzluk bildiren ifadeler olarak, dinin ve ahlakın gerektirdiği durumlardan kaçınmayı ifade eder.