Enfâl Sûresi 64. Ayet

Enfâl Suresi, İslam toplumunun kuruluş döneminde Mekke'de inmiş olup, savaş ve mücadelenin önemi, müslümanların dayanışması ve Allah’ın yardımını vurgulayan bir içerik taşımaktadır. Bu sure, özellikle Bedir Savaşı öncesi ve sonrası ile ilgili önemli bilgiler sunmakta ve müminleri cesaretlendirmektedir. Ayet 64, Peygamber Efendimiz (s.a.v) ve ona tabi olan müminler için Allah'ın yeterli olduğunu ifade etmektedir. Bu bağlamda, Allah'ın desteği ve gücü, müminlerin karşılaştığı zorluklar karşısında bir teselli kaynağı olarak sunulmaktadır. Ayet, hem toplumsal dayanışmayı hem de bireysel inancı güçlendiren bir mesaj vermekte, müminlerin bir arada olmalarının önemini vurgulamaktadır. Mekke dönemi, müslümanların yoğun bir şekilde zulme uğradığı bir dönemdir; bu nedenle, bu ayet, onları moral ve motivasyon açısından desteklemeyi amaçlamaktadır. Bu sure ve özellikle bu ayet, müminlerin inançlarını pekiştirirken, birlikte hareket etmenin ve Allah'a güvenmenin önemini öne çıkarmaktadır.

Ayet, İslam dilbilgisi açısından Arapça'nın özelliklerini yansıtan bir yapı içerir. Öne çıkan tecvid kuralları arasında 'idgam' ve 'med' uygulamaları yer almaktadır. Örneğin, 'كَافٍ' kelimesindeki 'kaf' harfi, takip eden 'ي' ile birleştiğinde 'idgam' kuralı uygulanabilir.

Bu kelimelerin Kur'an'da sıkça geçmesi, İslami terminolojideki önemi ve sık kullanılan ifadeler arasında yer aldıkları anlamına gelmektedir. 'يَا' gibi sözcükler, çağrı ve hitap ifadesi olarak önemli bir yer tutar. 'نَبِيُّ', peygamberlik kavramını belirtirken, bu kelimenin sıklığı, peygamberlerin İslam'daki merkezî rolünü ortaya koymaktadır. 'كَافٍ' kelimesi ise Allah'ın yeterliliğini belirtmesi açısından önem taşır ve sıkça kullanılarak müminlere güç ve umut vermektedir.