Fussilet Suresi 17. Ayet

Fussilet Suresi, Allah'ın birliğini, kudretini ve ayetlerinin insanlara nasıl iletildiğini anlatan bir Mekki suredir. 41. sure, adını "Fussilet" kelimesinden alır ki bu kelime, "ayrıntılı olarak açıklamak" anlamındadır. Ayetler, Allah'ın varlığına ve birliğine dair delillerin yanı sıra, özellikle kavimlerin inkarı ve sonuçları üzerinde durur. Bu bağlamda, Semud kavmi gibi geçmişteki toplulukların helak edilmeleri, insanlara bir ibret dersi olarak sunulmaktadır. Ayet, Semud kavmine hitap ederken, onlara doğru yolu gösterdikten sonra neden helak olduklarına dair bir uyarı niteliğindedir. Bu surede, inkar eden kavimlerin başlarına gelen kötü sonuçlar, hidayeti reddedenlerin akıbetinin birer örneği olarak ön plana çıkar. Ayet, insanlara Allah'ın kılavuzluğunu kabul etmemekle elde edecekleri zararın ve azabın ne denli büyük olduğunu anlatmakta, bu evrensel mesajla her dönemin insanına hitap etmektedir.

Ayetin tecvid kurallarında, med, idgam gibi uygulamalar dikkat çekmektedir. Özellikle, 'عَذَابٌ' kelimesindeki 'عَ' harfi, kendisinden sonra gelen 'ذَ' harfi ile med yani uzatma yapılacak şekilde telaffuz edilmektedir.

Bu kelimelerin Kur'an'da sıkça geçmesi, hayatın yönü hakkında verilen mesajın önemini göstermektedir. 'Semud' kavminin sıkça anılması, onların hikayesinin ibret verici olması ve doğru yolu terk etmelerinin sonuçları, toplumlar için bir uyarı anlamı taşımaktadır. 'Hidayet' kelimesi ise insanlara doğru yolu gösteren bir kılavuz olarak, sürekli bir rehberlik işlevi görmektedir. 'Azap' kavramı, inkar edenlerin karşılaşacağı sonuçları hatırlatarak, kullarının uyanıklığını artırmayı hedefler. 'Körlük' ise, hakikati görememenin doğurduğu felaketleri ifade eder, bu da insanın kendi kararlarının sorumluluğunu vurgular.