Hûd Sûresi 12. Ayet

Hûd Suresi, Mekke döneminde inmiş olan bir suredir ve genel olarak peygamberlerin kıssalarını, özellikle de Hûd peygamberinin kavmi olan Âd'a yönelik uyarılarını ele almaktadır. Bu sure, inkarcıların, peygamberlerin mucizelerini sorgulaması ve bu sorgulamanın getirdiği zorluklarla başa çıkmaları gerektiği üzerine odaklanmaktadır. Ayet 12, Peygamber Muhammed’e hitap ederek, müşriklerin söylediklerine karşı duyduğu kaygıyı ve bunun getirdiği baskıyı belirtmektedir. Bu tür bir kaygı, peygamberlerin insan olmasından kaynaklanan doğal bir durumdur. Müşriklerin 'Ona bir hazine indirilseydi veya beraberinde bir melek gelseydi ya!' şeklindeki eleştirileri, peygamberin mesajını zayıflatma ve onun etkisini azaltma amacı taşımaktadır. Ancak ayet, bu kaygıların gereksiz olduğunu ve Peygamberin yalnızca bir uyarıcı olduğunu vurgulamaktadır. Ayrıca, Allah’ın her şeyin vekili olduğu hatırlatılarak, bu sıkıntıların geçici olduğuna ve ilahi korumanın her zaman var olduğuna dikkat çekilmektedir. Ayetin anlaşılması, hem tarihsel bağlamda hem de evrensel bir mesaj ile insanlara hitap eden bir metin olarak önemli bir yere sahiptir.

Ayet içinde bazı temel tecvid kuralları vardır; örneğin, 'حَزِينَةً' kelimesinde med (uzatma) kuralı uygulanır. Ayrıca, 'تَرَكْتَ' kelimesinde idgam (bir harfin diğerine katılması) durumu görülmektedir.

Ayet içinde geçen kelimelerden 'مَلَكَ' (melek) kelimesi, Kur'an'da en fazla geçen kelimedir. Bu durum, meleklerin Allah’ın varlığı ve mesajlarının iletimi açısından ne kadar önemli olduğunu vurgular. 'حَزِينَةً' ve 'تَرَكْتَ' kelimeleri ise, insanların maddi ve manevi ihtiyaçlarını ele almanın yanı sıra, inananların karşılaştığı zorluklara da bir atıf yapmaktadır.