Hûd Sûresi 121. Ayet

Hûd Suresi, Mekke döneminde inmiş bir suredir ve Kur'an'ın 11. suresi olarak bilinmektedir. Genel olarak Allah'ın birliğine, peygamberlerin gönderilişine ve geçmiş kavimlerin başına gelen olaylara vurgu yapar. Bu surede, özellikle Nuh, Salih, İbrahim, Lut ve Musa gibi peygamberlerin hikayelerine yer verilir. Ayet 121, inanmayanlara hitap ederek onlara yapmaları gerekenleri ifade etmektedir, burada bir meydan okuma söz konusudur. Ayetin genel bağlamı, inkar edenlerin eylemleri ile müminlerin eylemleri arasındaki farkı belirtmektedir. Bu tür bir yaklaşım, inananları cesaretlendirmek ve onları birlik içinde hareket etmeye teşvik etmek amacı taşır. Ayet, inkar edenlerin kendilerine düşen sorumlulukları yerine getirmeleri gerektiğini, müminlerin de kendi görevlerini yerine getirmeye devam edeceklerini ifade eder. Bu bağlamda, hem inkar edenlere bir çağrıda bulunulmakta, hem de müminlerin duruşlarının kararlılığı sergilenmektedir.

Ayette, 'عمل' kelimesi 'iş' veya 'eylem' anlamında kullanılırken, 'شُبُهَةٌ' kelimesi 'şüphe' anlamı taşımaktadır. 'قَوْمٌ' kelimesi ise 'kavim' veya 'toplum' anlamına gelir. Ayetteki kelimeler, olayların ve durumların toplumsal bağlamda nasıl değerlendirileceğine dair anlam derinliği sunmaktadır. Ayrıca, bu kelimelerde tecvid kuralları arasında idgam ve med gibi durumlar da bulunmaktadır.

Kur'an'da 'عمل' kelimesi toplam 30 defa geçmektedir. Bu kelime, insan eylemlerinin önemine vurgu yapıldığı yerlerde sıkça kullanılır. 'شُبُهَةٌ' kelimesi ise 10 defa geçmekte ve şüphe, tereddüt gibi kavramların önemini vurgulamaktadır. 'قَوْمٌ' kelimesi 45 defa geçmekte, toplumlar ve kavimlerin durumları üzerine yapılan anlatımların sıklığına işaret etmektedir. Bu kelimelerin sık kullanımı, Kur'an'daki toplumsal ve bireysel eylem dinamiklerinin önemini yansıtır.