Hûd Sûresi 122. Ayet

Hûd Suresi, Mekke döneminde inmiş olan bir sure olup, adını Hazreti Nuh’un oğlu Hûd’tan almaktadır. Bu surede, tarih boyunca Allah’ın gönderdiği peygamberler, toplumların başına gelen felaketler ve insanların Allah’a karşı inkarı üzerine yoğunlaşan bir anlatım bulunmaktadır. Ayet 122, bu bağlamda, bir muhalefetle karşılaşan peygamberin ve toplumunun birbiriyle olan mücadelesi ve bu mücadelenin bir sonucunun beklenmesi temasını taşır. Ayette, beklemekten ve gözlemlemekten bahsedilmektedir. Bu durum, hem muhaliflerin hem de peygamberin durumu ve sabrı konusunda bir durumu ifade etmektedir. Beklemek, özellikle bir olayın sonucunu görmek için sabırlı olmak anlamına gelir. Ayet, bu bağlamda, inananlarla inanmayanlar arasındaki çatışmanın ve sonuçlarının izlenmesi gerektiğine de işaret etmektedir. Hûd Suresi’nde, bu tür olayların ve sonuçların tümü, inananların sabrını, karşılaştıkları zorluklara dayanma gücünü artırma teması etrafında şekillenmektedir. Dolayısıyla ayet, bir bekleyişi ve bu bekleyişin her iki tarafı için geçerli olduğunu ifade eder.

Ayetin içindeki bazı kelimeler, tecvid açısından dikkat edilmesi gereken unsurlara sahiptir. 'انتظروا' kelimesinde idgam (sesi birleştirme) kuralı uygulanmaktadır. Ayrıca, 'نستقبل' kelimesinde med (uzatma) kuralı mevcuttur.

Ayet içinde geçen kelimeler, Kur'an'da çeşitli bağlamlarda sıkça yer almaktadır. Özellikle 'انتظروا' (bekleyin) kelimesi, sabır ve bekleyiş temalarını vurgulamak için sıkça kullanılır. 'شَكَّ' (şüphe) kelimesi, inkar ve inançsızlık konularında sıklıkla karşımıza çıkar. Bu kelimelerin sıklığı, insanları inançları konusunda düşünmeye ve sabırlı olmaya teşvik etme amacı taşır.