Hûd Sûresi 95. Ayet

Hûd Suresi, Mekke döneminde inmiş olan ve Hz. Nuh, Hz. İbrahim, Hz. Musa gibi peygamberlerin kıssalarını içeren bir suredir. Bu surede, geçmişteki kavimlerin başlarına gelen felaketler örnek gösterilerek, bu kavimlerin ahlaki bozulmaları ve Allah’a karşı gelmelerinin sonuçları vurgulanmaktadır. Ayet 95, Medyen halkının ve Semud kavminin helakını anlatırken, onların geçmişteki yaşamlarının anlamını sorgulayan bir dille ifade edilir. Burada, bu kavimlerin yok oluşları, insanların hayatlarının ne kadar geçici olduğu ve Allah’ın azabının kaçınılmaz olduğu mesajını taşır. Surenin bu bölümünde, Medyen halkı ile Semud kavmi arasında bir paralellik kurulur; ikisi de Allah’ın rahmetinden uzaklaşmış ve bu nedenle yok olmuşlardır. Bu bağlamda, insanlara Allah’ın emirlerine uyma çağrısı yapılmakta ve geçmişteki kavimlerin yaşadıkları hatalar üzerinden ders çıkarılması gerektiği vurgulanmaktadır. Hûd Suresi, inananlara sabrı, dirayeti ve ahlaki değerleri korumayı, inkar edenlere ise kendilerine ders almaları için bir uyarı niteliğindedir.

Ayetin içinde geçen kelimeler, olayın akışını ve anlamını taşıyan önemli unsurlardır. ‘Sakan’ kelimesi, yaşamayı ifade ederken, ‘b‘udan’ uzaklık anlamında bir kavram sunar. ‘Cavm’ ise toplum veya kavim anlamında kullanılır. Bu kelimeler, ayetin bağlamında önemli bir rol oynar ve tecvid açısından da dikkat edilmesi gereken uzunluk ve duraklamalar içerir.

Ayet içerisinde geçen ‘Medyen’ ve ‘Semud’ kelimeleri, bu kavimlerin geçmişte kendilerine gelen azabı hatırlatmak üzere sıkça geçmektedir. Her iki kavmin de helaki, bir uyarı ve ders niteliği taşımaktadır. Aynı zamanda ‘uzaklık’ kelimesinin de sık geçmesi, bu kavimlerin hidayetten ne kadar uzaklaştığını ifade etmektedir. Bu durum, insanların Allah’a karşı gelmelerinin sonuçlarını daha iyi anlamalarına yardımcı olur.