İsra Suresi 17. Ayet

İsrâ Suresi, Mekke döneminde inmiş bir sure olup, genel olarak tevhid, ahiret, peygamberlik ve insanın yaratılışı üzerine önemli temalar içerir. Bu surede, Hz. Nuh'un kıssası üzerinden geçmişteki toplumların helakı ve bunların sebeplerine değinilmektedir. 17. ayet, Hz. Nuh'tan sonra helak edilen toplulukların varlığını ve Allah'ın kullarının günahlarını bilmesi konusunu gündeme getirmektedir. Ayet, aynı zamanda, Allah'ın her şeyi gördüğünü ve kullarının eylemlerinin farkında olduğunu vurgular. Bu bağlamda, sure, insanları uyararak doğru yola yönlendirmeyi amaçlar. Mekke dönemindeki muhalefet ve inkarcı davranışlar karşısında, bu ayetler bir hatırlatma ve tehdit niteliği taşır. Sure, insanın sorumluluğunu, iradesini ve sonuçlarını düşünmeye teşvik eden bir yapıdadır.

Ayet, bazı temel tecvid kurallarını içermektedir. Özellikle 'idgam' ve 'med' kuralları gibi durumlardan bazıları ayet içinde yer almakta olup, Arapça okunuşunun doğru bir şekilde yapılmasını sağlar.

Ayet içinde geçen 'Nuh', 'günah' ve 'Rab' kelimeleri Kur'an'da önemli bir yere sahiptir. 'Nuh', bu ayette olduğu gibi birçok surede geçmekte, geçmişteki toplulukların helakını hatırlatmaktadır. 'Günah' terimi, insanın sorumluluğunu ve iradesinin sonuçlarını vurgulamak için sıklıkla kullanılmaktadır. 'Rab' kelimesi ise, Allah'ın yüceliğini ve kullarını gözetmesini ifade eden bir terim olarak sıkça yer bulmaktadır.