İsra Suresi 64. Ayet

İsrâ Suresi, Kur'an-ı Kerim'in 17. suresi olup, Mekke'de inmiştir. Bu sure, adını ilk ayetinde geçen 'İsrâ' kelimesinden alır ve genel olarak insanlara, peygamberliğe, ve uluhiyete dair konulara vurgu yapmaktadır. Ayet 64, bu surenin bir parçası olarak şeytanın insana karşı olan düşmanlığını ve onun aldatma taktiklerini işaret eder. Özellikle şeytanın, insanları kötü yola yönlendirmek için kullandığı yöntemler üzerinde durur. Bu ayet, şeytanın insana vaatlerde bulunarak onları saptırma çabasını anlatırken, bu vaadlerin gerçekte bir aldatmaca olduğunu vurgular. Mekke dönemine ait olan İsrâ Suresi, inançsızlık ve sapkınlıkla mücadele etme konusunu ele alır. Ayet, müminlerin dikkatli olması gerektiğini ve şeytanın aldatıcı sözlerine kapılmamaları gerektiğini ifade etmektedir. Bu bağlamda, ayet sadece bireysel iman ve irade ile ilgili değil, aynı zamanda toplumsal bir uyanışı da ifade eder. Düşmanlık ve aldatma üzerine odaklanan bu tür ifadeler, müminleri cesur ve dikkatli olmaya teşvik eder.

Ayetin bazı kelimeleri, özellikle bağlamda önemli olan 'وَعَدَ' (vaat etti) ve 'مِنْ' (dan) kelimeleri, metinde vurgulanan konularla doğrudan ilişkilidir. Ayrıca, ayette 'خَلَقَ' (yarattı) kelimesinin kullanımı, insan yaratılışına dair bir referans sağlayarak bu konunun önemini pekiştirir. Tecvid açısından, ayette 'وَعَدَ' kelimesinde idgam kuralları uygulanmıştır.

Ayet içinde geçen kelimeler, Kur'an'da sıklıkla karşımıza çıkan kelimelerdir. Özellikle 'مِنْ' (dan) kelimesi, birçok ayette geçerek bağlamın oluşturulmasında önemli bir rol oynar. 'عَذَابٌ' (azap) kelimesinin diğer ayetlerdeki geçiş sayısı, insanların tehdit ve korkutma unsurlarına karşı hassasiyetini göstermektedir. 'وَعَدَ' kelimesinin sık kullanımı ise, insanın aldatılması ve vaatlerin önemini vurgulamaktadır. Bu kelimelerin Kur'an'da çok kullanılması, insanlara karşı olan çeşitli tavırları ve durumları ifade etme ihtiyacından kaynaklanmaktadır.