İsra Suresi 67. Ayet

İsrâ Suresi, Kur'an-ı Kerim'in 17. suresi olup Mekke döneminde indirilmiştir. Bu sure, Allah'ın birliğini, peygamberlik müessesesini, insanın sorumluluklarını ve ahiret hayatını ele alan temaları içermektedir. 67. ayet, insanların zor durumlar karşısında Allah’a yönelip ona yalvardığını fakat durum düzeldiğinde bu bağlılıklarının geçici olduğunu vurgulamaktadır. Bu bağlamda ayet, insanların nankörlük eğilimlerine dikkat çekmektedir. Ayet, insanın kalbinde var olan inanç ve bağlılıkların aslında koşullu olduğunu ifade eder. İnsanlar denizde sıkıntıya düştüklerinde, Allah’tan başka taptıkları varlıkların yarar sağlamadığını fark ederler; ancak kurtulunca tekrar günlük yaşamlarına dönerler ve bu durum, insanın özünde nankör olduğunu gösterir. Ayetin geçtiği sure genel olarak insanlığın hidayet yolu üzerindeki sorumluluklarını ve Allah’a karşı olan bağlılıklarının önemini ortaya koymaya çalışmaktadır.

Ayet içerisinde geçen bazı önemli kelimeler ve anlamları: 'عَزَفَ' (kurtarmak), 'نَكْدَ' (zorluk), 'كَوْنِكَ' (olmak), 'يَسْتَغِيثُ' (yardım istemek), 'كَفَرَ' (nankör olmak). Bu kelimeler, ayetin ana temasını oluşturan zorluk, yardım ve nankörlük kavramlarını ifade etmektedir.

Kur'an'da geçen kelimelerin sayısı, insanların Allah'a yönelişinin ve nankörlüklerinin önemini vurgulamak amacıyla oldukça fazladır. 'يَسْتَغِيثُ' kelimesi, insanların zor anlarında Allah'tan yardım isteme içgüdüsünü yansıtmakta; 'كَفَرَ' kelimesi, insanın nankörlük eğilimini ifade etmekte; 'نَكْدَ' kelimesi ise yaşam zorluklarını dile getirmektedir. Bu kelimelerin sık kullanılması, Kur'an'ın temel mesajlarından birinin insanın yaratılışındaki zayıflık ve nankörlük olduğu gerçeğini pekiştirmektedir.