İsra Suresi 94. Ayet

İsrâ Suresi, Mekke döneminde inmiş bir sure olarak, Kur'an-ı Kerim'in 17. suresi olarak bilinir. Genel olarak bu sure, Tevhid, peygamberlik, ahiret ve ibadet konularını işlemektedir. Ayet 94, insanların peygamberler aracılığıyla gelen hidayeti reddetmelerinin sebeplerini ele almaktadır. Ayette, insanlar hidayet geldiğinde, onları iman etmekten alıkoyan tek sebebin, 'Allah bir beşeri peygamber olarak mı göndermiştir?' şeklindeki sorgulama olduğu vurgulanmaktadır. Bu sorgulama, insanların imana geçişlerini engelleyen bir zihin yapısının örneğini sunmakta ve insanlığın peygamberlik anlayışındaki sınırlamaların eleştirisini içermektedir. Mekke döneminde inen bu surede, genel olarak putperestliğin, hidayet anlayışının ve insan psikolojisinin derinliklerine inilmiştir. Ayet, insanın kendi aklına ve algısına dayanan sınırlı bir bakış açısının, ilahi mesajı anlamaya engel olduğunu göstermektedir. Bu bağlamda, kısmen eleştirel bir yaklaşım içermekte ve insanların kendi önyargılarıyla yüzleşmeleri gerektiğini ima etmektedir. Bu tür ifadelerin, hem tarihsel hem de çağdaş okumalarda insanları düşündürmesi amaçlanmaktadır.

Ayet içerisinde tecvid kuralları açısından dikkat çeken durumlar; "إِنْسَانٌ" kelimesindeki idgam, "رَسُولٌ" kelimesindeki med uygulamalarıdır. Bu kurallar, ayetin okunmasında akıcılık ve estetik bir ahenk sağlar.

Ayet içinde geçen kelimelerin Kur'an'daki geçiş sayıları, bu kelimelerin özel bir önem arz ettiğini göstermektedir. "إِنْسَانٌ" kelimesi, insanın doğasını, zayıflıklarını ve potansiyelini ifade ederken, "رَسُولٌ" kelimesi, peygamberlik ve ilahi mesajın insanlığa taşınması bağlamında sıkça kullanılmaktadır. "مَنْعَ" kelimesi, insanın kendi inançlarını ve algılarını sorgularken karşılaştığı engelleri dile getirir. Bu kelimelerin Kur'an'da çok geçmesi, insanlık durumunu ve peygamberlik anlayışını derinlemesine ele alma çabasıyla ilişkilidir.