Kalem Suresi 24. Ayet

Kelem Suresi, Mekke döneminde inen ve temel olarak ahlaki değerler, insan ilişkileri ve sosyal adalet üzerinde duran bir suredir. Bu suredeki ayetlerde, özellikle toplumun yoksul kesimlerine karşı tutum, sahip olunan malın ve zenginliğin paylaşılması gibi temalar işlenmiştir. Ayet 24, bahçe sahiplerinin yoksullara karşı duyduğu olumsuz tutumun bir yansıması olarak karşımıza çıkar. Burada, bahçe sahiplerinin birbirlerine fısıldayarak yoksulları bahçelerinden uzak tutma çabaları vurgulanır. Bu durum, insanların mal ve mülklere olan bağlılıklarının yanı sıra, sosyal dayanışma ve yardımlaşma konusundaki eksikliklerini de gözler önüne serer. Yoksullara karşı duyulan bu tutum, aynı zamanda zengin ile fakir arasındaki sosyal uçurumu da ortaya koymaktadır. Surenin genel bağlamında, bu tür tutumlar eleştirilmekte, ahlaki değerlerin önemi ve sosyal adalet vurgusu yapılmaktadır. Kelem Suresi, insanların birbirlerine karşı olan tutumlarını sorgulatırken, aynı zamanda sosyal sorumluluk ve yardımlaşma konularında da önemli dersler içermektedir.

Ayet içinde 'سَكَنَ' kelimesi, bahsedilen durumun oldukça sert bir şekilde ifade edilmesini sağlar. 'يَوْمَ' kelimesi, olayın belirli bir zamana işaret ettiğini gösterir. 'فَقِيرٌ' kelimesi, yoksul insanları temsil ederken; 'يَدْخُلُ' ve 'بَاحَةٌ' kelimeleri ise fiziki bir mekanın tanımlanması açısından önemlidir. Ayrıca, tecvid kuralları arasında med ve idgam gibi durumlar bulunmaktadır.

Bu kelimeler, sosyal adalet ve yoksullara karşı duyulan tutumları ele aldıkları için Kur'an'da sıkça geçmektedir. Zenginlikle ilişkilendirilen yoksul kelimesinin bu kadar çok geçmesi, toplumda sosyal farkındalığın artırılması gerektiğine işaret eder. 'سَكَنَ' kelimesinin tekrarları, yoksulların dışlanması konusundaki ciddiyeti vurgularken; 'يَوْمَ' kelimesinin tekrarları, olayın önemini pekiştirmektedir.