Kehf Suresi 42. Ayet

Kehf Suresi, Mekke döneminde inmiş olan bir suredir ve içinde çeşitli hikayeler barındırmaktadır. Bu sure, hem ahlaki değerleri hem de insanın yaratılışına dair derin mesajlar içerir. 42. ayet, bir kişinin mal varlığının ve lüks yaşamının sona erdiği bir durumu tasvir eder. Bu kişi, servetinin yok olmasının ardından bir içsel hesaplaşma yaşar ve Rabbine koştuğu ortakları sorgular. Bu bağlamda ayet, insanın dünya malına olan düşkünlüğünü ve bunun geçiciliğini vurgular. Ayrıca, bu tür bir kaybın ardından duyulan pişmanlık ve doğru inançla yaşamanın önemine işaret eder. Ayetin bulunduğu Kehf Suresi, sabır, inanç ve dünyadan el çekme gibi temaları işler. Bu suredeki kıssalar, insanları ahlaki ve manevi olarak düşündürmeyi amaçlar. Ayet, genel olarak insanın varlık içinde kendisini unutmaması gerektiğini hatırlatır ve hayatın geçici olduğunu anlatır.

Ayetin telaffuzunda dikkat edilmesi gereken tecvid kurallarından biri, bazı kelimelerde med uygulamalarıdır. İdgam kuralı, 'شَرِيكًا' kelimesinde görülmektedir.

Ayet içinde geçen kelimelerin Kur'an'da geçtiği toplam sayı, bu kelimelerin önemini göstermektedir. 'Rabbim' kelimesi, Allah'ın birliğine ve otoritesine vurgu yaparken, 'ortak' kelimesi, şirk koşmanın sakıncalı olduğuna işaret eder. 'Mal' kelimesi ise, dünya yaşamının maddi unsurlarını temsil eder ve insanın bu unsurlar üzerindeki tutumunu sorgular.