Lokman Suresi 24. Ayet

Lokman Suresi, Kur'an-ı Kerim'in 31. suresi olup Mekke döneminde indirilmiştir. Bu sure, insanlara hikmet ve öğüt vermek amacıyla yazılmıştır. Lokman adı, bu surede bir bilge olarak anılan, evladına nasihatlerde bulunan bir kişiye işaret eder. 24. ayet, genel anlamda insanlar için geçici bir dünya hayatının ardından gelecek olan ahiret azabını ifade etmektedir. Ayet, insanların dünya hayatında aldıkları nimetlerin geçici olduğunu, bu nimetlerin ardından ebedi bir azabın geleceği konusunda uyarıda bulunmaktadır. Bu tür bir mesaj, Mekki döneminin karakteristik özelliklerinden biridir; zira o dönemde inen ayetlerde sıkça ahiret, hesap ve dünya hayatının geçiciliği temaları işlenmiştir. Lokman Suresi, genel olarak insanları Allah'a, ahirete ve hikmete yönlendiren bir kitabe işlevi görmektedir. Bu bağlamda, 24. ayet de tam olarak bu konuyu ele alarak, insanların dünya hayatındaki geçici zevkleri ve bunların arkasındaki gerçek tehlikeyi sorgulamalarına vesile olmaktadır. Mekke toplumunun inançsızlık ve nankörlük içinde olduğu bir dönemde bu ayetlerin inmesi, insanları düşünmeye ve akıllarını kullanmaya teşvik etmiştir.

Ayette geçen kelimelerdeki tecvid kuralları arasında, 'مُتَنَعِّمٍ' kelimesinde idgam (bir harfin diğerine benzetilerek okunması) ve 'عَذَابٍ' kelimesinde med (uzatma) kuralları görülmektedir.

Ayrıca, 'عَذَابٍ' kelimesi Kur'an'da sıkça geçen bir terimdir ve insanların karşılaşacağı cezayı ifade etmektedir. Bu kelimenin sık kullanılması, ahiret inancı ve onu takip eden yaşam algısının önemini vurgulamaktadır. 'شَدِيدٍ' ise azabın derecesini tanımlarken, insanların bu tür bir durumu ciddiye almaları gerektiğini göstermektedir. Dolayısıyla bu kelimeler, Kur'an'ın ahiret mesajını pekiştirirken, insanlara karşılaşabilecekleri sonuçlar hakkında uyarılar yapmaktadır.