Mâide Sûresi 114. Ayet

Mâide Sûresi, Medine döneminde inmiş olan bir surenin parçasıdır ve genel olarak Müslüman toplumu için temel olan ahkâm ve buyrukları içermektedir. Mâide kelimesi, 'sofra' anlamına gelir ve bu surede dini ritüeller, helal ve haram olan gıdalar, ayrıca İslam'ın sosyal ve etik düzeni gibi konular üzerinde durulmaktadır. Ayet 114 ise, İsa'nın Allah'a yaptığı bir dua olarak karşımıza çıkmakta ve gökten bir sofra indirilmesi talebini içermektedir. Bu ayet, İsa'nın mucizevi bir isteği olarak da değerlendirilmektedir. Sure, aynı zamanda toplumsal kurallar ve ahlaki değerler üzerine de önemli bilgiler sunmaktadır. Bu bağlamda, ayetin, bağışlama, rızık verme ve Allah'a olan güvenin önemini vurguladığı söylenebilir. İsa'nın duası, toplumun birlikteliği ve dayanışması açısından da bir anlam taşımaktadır. Ayet, aynı zamanda önceki ve sonraki nesillere de hitap eden bir mu'cize isteği olarak yer bulmaktadır. Mâide Sûresi'nin diğer ayetleriyle birlikte değerlendirildiğinde, bu ayet İslam toplumunun inanç sisteminde önemli bir yere sahiptir.

Ayetin içindeki kelimelerde idgam ve med gibi temel tecvid kuralları bulunmaktadır. 'مَائِدَةٌ' kelimesinde 'مَ' harfi vurguludur ve 'أَنْزِلْ' kelimesinde uzatma gerektiren bir durum söz konusudur.

Kur'an'da geçen kelimeler arasında 'مَائِدَةٌ' (sofra) kelimesi, özellikle dini ritüeller ve mucizeler bağlamında sıkça yer almaktadır. 'رِزْقٌ' (rızık) kelimesi, insanlara verilen nimetler ve bu nimetlerin özelliği açısından önemli bir yere sahiptir. 'مُعْجِزَةٌ' (mucize) kelimesi ise, Allah'ın kudretinin göstergesi olarak birçok yerde karşımıza çıkmaktadır. Bu kelimelerin sık kullanılması, İslam inancında rızıklandırma ve mucize kavramlarının öneminden kaynaklanmaktadır.