Mâide Sûresi 7. Ayet

Mâide Sûresi, Medine döneminde inmiş olan ve genellikle ahkâm (hükümler) üzerine odaklanan bir suredir. Bu sure, Müslüman toplumu ve ilişkilerini düzenleyen birçok hüküm ve ilke içermektedir. Ayrıca, toplumun sosyal ve dini bağlarını pekiştiren ahlaki öğütler de yer alır. Mâide Sûresi, birçok ayetiyle İslami topluma yönelik çeşitli tavsiyelerde bulunurken, ayrıca Allah'ın nimetlerini hatırlatma ve bu nimetlere şükretme konularına da vurgu yapar. Ayet 7, bu bağlamda, Müslümanların Allah'ın kendilerine verdiği nimetleri unutmamaları ve bu nimetlerle birlikte Allah'a verdikleri sözleri hatırlamaları gerektiğini belirtmektedir. Ayet, özellikle cemaate hitap ederek, inananların Allah'a karşı sorumluluklarını ve takva duygusunu geliştirmelerini teşvik eder. Bu şekilde, ayet, dinin toplumsal yönünü ve bireylerin Allah ile olan ilişkilerini güçlendirmeye yönelik bir mesaj taşır. Mâide Sûresi'nin bu ayeti, ayrıca bireylerin kalbindeki niyetlerin ve düşüncelerin Allah tarafından bilindiğini hatırlatarak, içsel bir sorgulama ve öz disiplin geliştirmeye de yönlendirir.

Ayet içerisinde, "فَقُلْ" kelimesi, emir kipi kullanılarak bir eylemi belirtmektedir. Ayrıca "إِنَّمَا" kelimesi, kesinlik bildiren bir bağlaçtır. Tecvid açısından, ayetteki bazı kelimelerde idgâm (yutma) ve med (uzatma) kurallarına uyulması gerekebilir.

Ayet içerisinde geçen kelimeler, Kur'an'da belirli sıklıklarla geçmektedir. Özellikle 'نِعْمَةً' kelimesi, Allah'ın lütuf ve nimetlerini vurguladığı için sıkça kullanılmaktadır. Bu tür kelimeler, inananları Allah'ın verdiği nimetleri takdir etmeye ve onlara şükretmeye yönlendiren önemli unsurlardır. 'أَحَدَ' ve 'فَقُلْ' gibi kelimeler de, iman ile ilgili önemli öğretilerin aktarılmasında sıklıkla yer alarak, Kur'an'ın öğretici ve rehberlik edici özelliğini pekiştirmektedir.