Meryem Suresi 67. Ayet

Meryem Suresi, Kur'an'ın 19. Suresi olup, Mekke döneminde inmiştir. Bu sure, İslam'ın temel inançları olan tevhid, ahiret ve Allah'ın varlığı gibi konuları işlemektedir. Ayet 67, insanın yaratılışına dikkat çekerek, insanların varoluşunu sorgulamasını teşvik etmektedir. Yaratılışın başlangıcına vurgu yaparken, insanın kendi yoktan var oluşunu düşünmemesinin tuhaflığına işaret eder. Bu ayet, insanların kendi kökenlerini ve varoluşlarını sorgulamaya yönlendiren bir mesaj taşımaktadır. Sure genel olarak, Allah’ın kudretini ve yaratıcı sıfatını öne çıkarırken, insanın bu yaratılışın bilincinde olmadığına dair eleştirilerde bulunmaktadır. Ayrıca, Meryem Suresi'nde yer alan diğer ayetlerde de benzer temalar işlenmekte, inananların kalplerinde derin düşüncelere yol açacak ifadelerle onları Allah'ın varlığına yönlendirmektedir. Bu bağlamda, ayet insanın yaratılışının bir lütuf olduğunu ve bu lütfu sorgulamanın gerekliliğini vurgulayan bir içerik taşımaktadır.

Ayet, Arapça dil bilgisi açısından bakıldığında, 'إنسان' (insan) kelimesi cümlenin öznesidir. 'يَفْكُرُ' (düşünmek) fiili, öznenin eylemini ifade ederken, 'خَلَقْنَاهُ' (yarattık) kelimesi de geçmiş zamanın kullanımıyla insanın yaratılışına atıfta bulunmaktadır. Tecvit açısından, ayet genel olarak akıcı bir şekilde okunmakta ve belirgin bir med veya idgam kuralı içermemektedir.

Ayette geçen kelimeler, Kur'an'da sıkça kullanılan kelimelerdir. 'إنسان' (insan) kelimesi, insanın yaratılışı ve varoluşu ile ilgili birçok ayette geçmektedir. 'فكر' (düşünmek) kelimesi, insanın aklını kullanması ve sorgulaması gerektiğine dair birçok ayette yer almaktadır. 'خلق' (yaratmak) kelimesi ise, Allah’ın yaratma gücünü ifade eden anahtar bir terimdir. Bu kelimeler, insanın sorumluluğunu ve varlığının anlamını vurgulamak için sık sık kullanılmaktadır.