Meryem Suresi 90. Ayet

Meryem Suresi, İslam'ın ilk dönemlerinde, yani Mekke döneminde inmiştir. Bu sure, Allah'ın rahmetini, peygamberlerin hayatlarını ve iman edenlerin zaferlerini konu almaktadır. Özellikle Meryem ve İsa'nın kıssası üzerinde durarak, Allah'ın kudretini ve sıfatlarını vurgular. 90. Ayet ise, Rahman'a çocuk isnat edilmesi nedeniyle göklerin, yerin ve dağların neredeyse parçalanacak duruma geleceğini ifade eder. Bu ayet, bir tepkilik ve ilahi kudretin boyutlarını belirtmektedir. Sure genel olarak iman, tevhid ve Allah'a olan teslimiyet gibi temalar üzerinde yoğunlaşırken, bu ayet ile de yanlış inançların sonuçlarına dikkat çekilmektedir. Meryem Suresi, inançsızlık ve şirk gibi kavramları sert bir dille ele alarak, Allah'ın birliğine ve yüceliğine vurgu yapar. Ayetin geçtiği bağlam, insanların yanlış anlamalarına ve inançlarındaki sapmalara karşı bir uyarı niteliğindedir. Aynı zamanda bu tür yanlış ifadelerin, evrendeki dengeleri sarsacak bir ağırlık taşıdığını ima eder. Sonuç olarak, Meryem Suresi, inanç ve ahlak temalarını derinlemesine işlerken, 90. Ayet de bunların mantıksal sonuçlarına dikkat çeker.

Ayetin telaffuzunda, bazı tecvid kurallarına dikkat edilmelidir. Örneğin, 'قَالُوا' kelimesindeki idgam (sesi birleştirme) kuralı uygulanır. Ayrıca, 'الْخَلْقَ' kelimesinde med (uzatma) kuralına uyulması gerekebilir.

Bu kelimelerin Kur'an'da sıkça geçmesi, insanın sözel ifadelerinin, yaratılışın ve durumun önemini vurgulamak içindir. 'قَالُوا' kelimesi, insanların söylediklerini ve iletişimlerini simgelerken; 'الْخَلْقَ' ve 'الْأَمْرَ' kelimeleri ise yaratılış ve durumların önemine işaret eder. Bu bağlamda, ayette bir tepkisel durumun söz edildiği anlaşılmaktadır.