Meryem Suresi 91. Ayet

Meryem Suresi, adını Meryem (Mary) isimli figürden alır ve genellikle İslam'daki peygamberlik anlayışı, özellikle İsa (İsa ibn Meryem) ile ilgili meseleler üzerinde yoğunlaşır. Bu sure, Mekke döneminde inmiş olup, inananları cesaretlendirmeyi ve müşriklerin inançsızlıklarını kınamayı amaçlar. 91. ayet, Rahmana atfedilen çocukluk iddialarına karşı sert bir tepkiyi ifade eder. Bu bağlamda, ayet, evrenin büyük varlıklarının (göklerin, yerin ve dağların) bu tür iftiraları kabul edemeyeceğini belirtmektedir. Ayet, inananların ve peygamberlerin karşılaştığı zorluklar ve inkârcıların tutumları ile ilgili önemli dersler içermektedir. Meryem Suresi genel olarak, bireylerin ve toplumların inançlarında ve değerlerinde köklü değişimlere yol açan sorunları ele alır. Ayet, Allah'ın büyüklüğünü ve tekliğini vurgulamakta, insanların yanlış inanç ve iddialarının sonuçlarına dikkat çekmektedir.

Ayet, Arapça dil bilgisi açısından dikkatli bir yapı içerir. 'Rahman' kelimesi, Allah'ın sıfatlarından birini ifade eder. 'Çocuk' kelimesi, nesil anlamında kullanılırken, 'isnat' kelimesi, bir şeyi birine atfetmek anlamında kullanılır. Tecvid açısından, ayetteki kelimelerin bazıları, med ve idgam kurallarına uyarak okunur.

Ayet içinde geçen 'Rahman', 'çocuk' ve 'isnat' kelimeleri, Kur'an'da önemli temalar olan merhamet, nesil ve atfetme konularında sıkça geçmektedir. Bu kelimelerin tekrar kullanımı, Allah'ın merhametinin vurgulanması, insanlığın aile yapısı ve sosyal ilişkilerinin önemi açısından dikkate değerdir. Özellikle 'Rahman', Allah'ın sıfatlarını ifade ettiği için sıkça kullanılmaktadır. 'Çocuk' ve 'isnat' kelimeleri de insan ilişkileri ve toplumsal yapıları anlamada önemli unsurlar olarak öne çıkmaktadır.