Müminun Suresi 100. Ayet

Mü'minûn Suresi, Mekke döneminde inmiş olan bir suredir ve inananların niteliklerini, ahlaki değerlerini ve toplumsal sorumluluklarını vurgular. Bu surede, iman edenlerin özellikleri sıralanmakta ve onların ahlaki davranışları ile Allah'a olan bağlılıkları ön planda tutulmaktadır. Sure, genel olarak inananların dünya hayatına dair tavırlarını ve ahiret inancını işlemektedir. Ayet 100, ölümden sonra dünya hayatına dönüş isteğini ifade eden bir kişiyi konu alır. Kişi, bu isteğiyle, dünyada yapmadığı veya geçirdiği zamanın boşa gittiğini düşündüğü için salih ameller işlemek istemektedir. Ancak, bu isteği, gerçek olmadığı vurgulanarak 'boş bir söz' olarak nitelendirilmektedir. Ayet, ölümden sonra diriliş ile ilgili bir perde veya berzahın varlığını ifade ederken, insanların ahiret hayatında karşılaşacakları gerçeklerle yüzleşmelerinin kaçınılmaz olduğunu anlatmaktadır. Bu bağlamda, ayet, insanın ölümden sonraki durumu ile ilgili düşüncelerini ve kaygılarını yansıtırken, aynı zamanda dünya hayatının geçici olduğunu ve ahiret hayatının kalıcı olduğunu hatırlatmaktadır.

Ayette, tecvid açısından dikkat edilmesi gereken bazı noktalar bulunmaktadır. Örneğin, 'أَعِيدُونِي' kelimesinde idgam kuralları geçerli olup, 'لَكِن' kelimesinde ise med kuralı uygulanmaktadır.

Bu kelimeler Kur'an'da sıklıkla geçmektedir. 'سَالِحًا' kelimesi, salih amellerin önemini ifade etmekte ve ahiret inancında iyi işler yapmanın gerekliliğini vurgulamaktadır. 'بِرْزَخٌ' kelimesi ise ahiret hayatı ile dünya hayatı arasında bir engel olduğunu belirtir, bu da ölümden sonraki yaşamı temsil eder. 'أَعِيدُونِي' ifadesi, insanların dünya hayatına dönüş isteğini gösterir fakat bu, bir gerçeklik olarak kabul edilmez.