Nisâ Sûresi 120. Ayet

Nisâ Suresi, İslam toplumu ve ahlakı ile ilgili önemli konuları ele alan bir Medeni suredir. Bu sure, kadınların hakları, miras, evlilik ve aile içi ilişkiler gibi sosyal konuları düzenleyerek, toplumsal adaleti ve eşitliği sağlamayı amaçlamaktadır. 4. sure olarak bilinen Nisâ, Mekke döneminde inmiş olmakla birlikte, içeriği itibariyle Medeni döneme daha yakın bir konular dizisi sunmaktadır. Bu ayet, şeytanın insanlar üzerindeki yanıltıcı etkisine ve boş umutlarla insanları oyalayarak aldatmalarına dikkat çekmektedir. Şeytan, insanları çeşitli vaatlerle kandırmakta ve onları gerçeklerden uzaklaştırmaktadır. Bu bağlamda, ayet şeytanın aldatıcı doğasını, insanları nasıl yanıltabileceğini ve bunun sonuçlarını gözler önüne sermektedir. Nisâ Suresi'nin genel içeriğiyle bütünleşen bu ayet, inananların şeytana karşı dikkatli olmaları gerektiğini vurgulamaktadır.

Ayetin içinde 'اَلْشَّيْطَانُ' (şeytan) kelimesi, kelime başında idgam yaparak okunmaktadır. Ayrıca 'وَعَدَ' (vaad etti) kelimesinde med kuralları uygulanmaktadır.

Ayet içinde geçen kelimeler, Kur'an'da sıkça kullanılan terimlerdendir. 'Şeytan' kelimesi, insanları yanıltma, aldatma ve kötü yolda yönlendirme konularında sıkça geçmektedir. Bu, insanın manevi durumuyla ilgili önemli bir mesaj iletmekte; insanın şeytani etkilerden korunması gerektiğini vurgulamaktadır. 'Vaad' kelimesi ise şeytanın yanıltıcı sözüne dikkat çekmekte, bu bağlamda insana karşı sorumluluklarının önemini hatırlatmaktadır. 'Kuruntu' kelimesi ise insanın zihin dünyasında meydana gelen yanlış düşünceleri, yanılsamaları ifade ederek, vakıa ile düşünce arasında bir uçurum olduğunu belirtmektedir.