Nisâ Sûresi 148. Ayet

Nisâ Suresi, toplumsal adaleti, ahlaki değerleri ve bireyler arasındaki ilişkileri düzenleyen bir Medeni suredir. Bu surede, özellikle kadın hakları, miras, adalet ve sosyal sorumluluk konularına vurgu yapılmaktadır. Ayet 148 ise, kötü sözlerin söylenmesi ve haksızlık konularında bir sınır çizmekte, zulme uğrayanların durumunu özel bir bağlamda ele almaktadır. Ayet, genel olarak kötü sözlerin söylenmesini ve iftirayı reddedip, bu tür davranışların hoş karşılanmadığını belirtmektedir. Ancak, zulme uğrayanların durumunu da istisna olarak tanımlamaktadır. Bu durum, adalet ve merhamet arasındaki dengeyi göstermektedir. Ayet, insan ilişkilerinde adaletin sağlanması gerektiğine işaret ederken, aynı zamanda mağdurların sesini duyurabilmesi adına bir hak tanımaktadır. Bu, İslam’ın adalet anlayışının ve insan haklarına verdiği önemin bir göstergesidir. Nisâ Suresi'nin genel bağlamı içinde, bireylerin sosyal hayatta nasıl daha adil ve eşitlikçi bir biçimde yer alabileceklerine dair ilkeler sunulmakta ve bu ayet, bu ilkelerin bir parçası olarak değerlendirilmelidir.

Ayet içerisinde, özellikle 'zulm', 'kötü söz' ve 'açıkça' ifadeleri dikkat çekmektedir. Bu kelimeler, olumsuz durumlar ve sosyal adaletsizlikle ilgili önemli kavramlardır. Ayrıca, ayet tecvid açısından 'duyar' ve 'bilir' kelimeleri arasında idgam durumu gözlemlenmektedir.

Ayet içerisinde geçen kelimeler, Kur'an genelinde sıkça kullanılan terimlerdir. Özellikle 'zulm' kelimesi, insanlara yapılan haksızlıkları ve adaletsizlikleri ifade etmek amacıyla sıkça kullanılmaktadır. 'Kötü' ve 'söz' kelimeleri ise, sosyal ilişkilerdeki olumsuz durumları ve iletişimdeki sorunları vurgulamaktadır. Bu kelimelerin kullanılması, Kur'an'ın toplumsal adalet ve ahlaki değerlere verdiği önemi ve bu konulardaki hassasiyeti göstermektedir.