Nisâ Sûresi 164. Ayet

Nisâ Suresi, toplumsal ve ahlaki konulara dair çeşitli hüküm ve öğütler içeren bir Medeni sure olarak bilinir. Kur'an'ın dördüncü suresi olan Nisâ, özellikle kadın hakları, miras hukuku ve adalet gibi konuları işler. Ayet 164, daha önceki peygamberlerin kıssalarına atıfta bulunarak, bir grup peygamberi tanıtır ve Allah'ın Musa ile olan doğrudan konuşmasına vurgu yapar. Bu ayet, hakikatleri ve mesajları iletmek üzere gönderilen peygamberlerin önemini vurgularken, toplumlara gelen ilahi mesajların çeşitliliğine de işaret eder. Nisâ Suresi, özellikle Medine döneminde indiği için, o dönemdeki sosyal ve hukuksal meseleler üzerinde derinlemesine durulmaktadır. Ayet, Allah'ın çeşitli elçileri aracılığıyla insanlığa ulaşan mesajları ve Musa ile olan özel iletişimi üzerinde durarak, inananlara bu mesajların önemini hatırlatır. Bu bağlamda, kıssaların aktarımı ve peygamberlerin rolleri üzerine yapılan vurgular, Kur'an'ın genel mesajı içinde önemli bir yer tutar.

Ayetin Arapça metnindeki kelimeler, Kur'an'da çeşitli anlam katmanları ile birlikte kullanılır. 'أَلرُّسُلَ' kelimesi, peygamberlerin bir araya getirilmesini ve onların görevlerini ifade ederken, 'كَلَّمَ' kelimesi, doğrudan iletişimi ve Allah'ın Musa ile olan özel muhabbetini belirtir. 'كَذَٰلِكَ' kelimesi ise bir durumu veya durumu açıklamak için kullanılır. Tecvid açısından, ayette med ve idgam gibi kurallar göze çarpmaktadır, özellikle 'كَذَٰلِكَ' kelimesindeki med uygulamaları dikkat çekmektedir.

Ayet içinde geçen kelimeler, Kur'an'ın genel mesajı içerisinde sıkça kullanılan terimlerdir. 'أَلرُّسُلَ' kelimesi, peygamberlerin görevi ve önemi üzerinde durulmasında anahtar bir kelimedir ve bununla birlikte, 'كَلَّمَ' kelimesinin sık kullanımı, doğrudan iletişim temasını kuvvetlendirir. 'كَذَٰلِكَ' kelimesi ise, benzer durumların veya gerçekliklerin ifade edilmesinde önemli bir rol oynar. Bu kelimelerin tekrar kullanımı, Kur'an'da anlatılmak istenen konuların derinliğini ve sürekliliğini pekiştiren unsurlardır.