Nisâ Sûresi 17. Ayet

Nisâ Suresi, Kur'an-ı Kerim’in dördüncü suresi olup, Medine döneminde indirilmiştir. Bu sure, toplumun sosyal adaleti, aile yapısı, miras, cinsiyetler arası haklar ve yükümlülükler gibi konulara odaklanır. Özellikle toplumda adaletin sağlanmasını hedefleyen hükümler içerir. Ayet 17 ise, tövbe kavramı üzerine yoğunlaşmakta ve Allah'ın kabul edeceği töbelerin kimler için geçerli olduğunu açıklamaktadır. Ayet, cehaletle işlenmiş günahların ardından gelen samimi bir tövbenin kabul edileceğini belirtir. Bu bağlamda, ayet, insanlara Allah'a dönüş ve hatalarını telafi etme fırsatı sunarken, onun merhametini ve bilgeliğini de vurgular. Dinî metinlerde sıkça görülen tövbe teması, bireylerin kendilerini düzeltmeleri ve hatalarından ders çıkarmaları gerektiğine dair önemli bir mesaj taşır. Ayetin sure içindeki konumu, toplumun ahlaki değerlerini güçlendirme ve hataların düzeltilmesi için bir yol gösterici olma amacı taşır.

Ayetin Arapça metninde bazı temel tecvid kuralları bulunur. Cümlenin akışında 'idgam' ve 'med' kuralları uygulanmaktadır. Ayrıca, 'tövbe' kelimesi farklı noktalarda tekrar edilebilir.

Bu kelimeler, Kur'an'da sıkça kullanılan kavramlardır. 'Tövbe' kelimesinin tekrar kullanımı, dinin önemli bir yönü olan hataların affedilmesi ve düzeltme fırsatını vurgulamak içindir. 'Cahillik', insanın zayıflıklarının ve hatalarının bir sebebi olarak karşımıza çıkmakta ve insanın öğrenme sürecine atıfta bulunur. 'Bilgili' kelimesi, Allah'ın her şeyi en iyi şekilde bildiğini ifade etmekte ve bu bağlamda, insanların bilmediği konulara dikkat çekmektedir.