Rahman Suresi 36. Ayet

Rahman Suresi, Mekke döneminde inmiş olan bir sure olup, Allah'ın yaratılışındaki nimetlere ve bunları yalanlamanın sonuçlarına dikkat çeken bir içeriğe sahiptir. Bu sure, insanın ve cinlerin yaratılışı, evrendeki düzen ve Allah'ın verdiği nimetleri tanımlamakta önemli bir yer tutar. Ayet 36, bu bağlamda insanların ve cinlerin Allah'ın hangi nimetlerini yalanlayabilecekleri üzerine bir sorgulama sunarak, onların bu nimetlere karşı duyarsızlıklarını eleştiren bir üslup taşır. Ayetin tekrar eden yapısıyla, insanların bencilliklerini, nimetlere karşı nasıl bir kayıtsızlık sergilediklerini düşünmeye sevk eder. Bu ayet, insanları nimetleri tanımaya ve bunun kıymetini bilmeye teşvik eder. Aynı zamanda, bu ayetlerin genel yapısı içinde, Allah'ın kudretine ve insanların bu kudrete olan bağlılıklarına vurgu yapar. Bu sure, insanları ve cinleri düşünmeye, sorgulamaya yönlendirirken, kısacası evrensel değerler üzerine derin bir tefekkür sunmaktadır.

Ayetin tecvid kuralları açısından, özellikle 'تَكَذِّبُونَ' kelimesinde 'idgam' kuralı uygulanmaktadır. Ayrıca 'رَبُّكُمْ' kelimesindeki belirgin duraklama, anlamın vurgulanması açısından önem taşımaktadır.

Bu kelimeler, Kur'an genelinde sıkça kullanıldığı için dikkat çekmektedir. 'تَكَذِّبُونَ' kelimesi, insanın yalan söyleme eğilimini vurgulamakta ve bu durumun sıkça tekrarlanması, insanın yalan söyleme arzusunun doğası üzerinde düşünmeyi teşvik etmektedir. 'نِعْمَةٌ', Allah'ın verdiği sonsuz nimetleri ifade ederken, 'رَبُّكُمْ' kelimesi ise Allah'a olan bağlılığın ve inancın bir ifadesidir. Bu kelimelerin tekrarının, insanlara Allah’ın nimetlerini unutturmamak ve onlara karşı duyarlı olmaları gerektiğini hatırlatmak amacı taşıdığı söylenebilir.