Rahman Suresi 47. Ayet

Rahman Suresi, Mekke döneminde inmiş ve Kur'an'ın en güzel ve anlamlı ifadelerini barındıran surelerden biridir. Genel olarak, Allah'ın nimetleri, yaratılışın mucizeleri ve insanları düşünmeye sevk eden derin mesajlar içermektedir. Bu sure, insanlara ve cinlere hitap ederek, Rabbinin sunduğu nimetleri hatırlatır ve bu nimetlerin inkâr edilemeyeceğini vurgular. Ayetin geçtiği yer olan 47. ayet, tekrar eden bir soru biçimiyle, Allah'ın yarattığı nimetler karşısında insanın tutumunu sorgular. Bu bağlamda, insanların Allah'ın lütuflarına karşı nasıl bir duyarsızlık veya inkar içinde oldukları üzerine düşündürmektedir. Rahman Suresi, insanları yalnızca düşündürmekle kalmayıp, Allah'ın büyüklüğünü ve insanın acizliğini de gözler önüne serer. Mekke döneminde inmiş olması, mesajının evrenselliğini ve zaman içinde geçerliliğini pekiştirir. Ayet, genel olarak, inananların ve inanmayanların, Allah’ın nimetlerine karşı tutumlarını değerlendirmeleri için bir uyarı niteliğindedir. İnsanlar, bu nimetler karşısında nasıl bir tavır sergilediklerini sorgularken, aynı zamanda bu nimetlerin altında yatan derin anlamları ve mucizeleri de düşünmelidirler.

Ayetin tecvid açısından dikkat çeken noktaları arasında, 'تُكَذِّبُونَ' kelimesinde idgam uygulaması vardır. Ayrıca, 'نعمة' kelimesindeki 'ا' harfi uzun bir med harfi ile uzatılmaktadır.

Ayet içerisinde geçen kelimelerin Kur'an'daki geçiş sayıları, bu kelimelerin önemini vurgulamaktadır. 'نعمة' kelimesinin 23 defa geçmesi, Allah'ın nimetlerine sıkça vurgu yapıldığını gösterir. 'تُكَذِّبُونَ' kelimesinin 7 defa geçmesi, insanın inkâr etme eğilimlerini ve buna dikkat çekilmesi gerektiğini belirtir. 'الرب' kelimesinin 90 defa geçmesi, Allah'ın Rab sıfatının Kur'an'daki merkezî yerini işaret eder.