Sad Suresi 14. Ayet

Sad Suresi, Kur'an-ı Kerim’in 38. suresi olup, Mekke'de indirilmiştir. Bu sure, inkarcıların peygamberlere karşı tutumlarını, onların yalanlamalarının sonuçlarını ve Allah'ın azabını ele alan temaları içermektedir. Ayet 14, bu bağlamda, geçmişteki kavimlerin peygamberlerini yalanlamalarının ardından gelen Allah'ın azabının haklı olduğuna dair bir ifadeyi içermektedir. Bu sure, genel olarak Allah'ın birliğini, peygamberlerin görevlerini, ahiret hayatını ve ilahi adaletin tecellisini konu edinmektedir. Ayetin geçtiği bağlam, bu inkarcı grupların geçmişte nasıl cezalandırıldığını hatırlatmakta ve bu durumun bir uyarı niteliği taşıdığını göstermektedir. Mekke döneminde inmiş olması, ayetin muhatapları açısından da önem arz etmekte; inkarcılara hitap eden bir uyarı özelliği taşımaktadır. Suredeki diğer ayetler de benzer temaları işleyerek, inananlar için bir öğüt ve ibret niteliği taşımaktadır.

Ayetin bazı önemli kelimeleri arasında 'كَذَّبُوا' (yalanladılar), 'عُذْبَةٌ' (cezalandırma) ve 'حَقَّ' (hak oldu) dikkat çekmektedir. Ayrıca, ayette 'كَذَّبُوا' kelimesinin kullanımı ile birlikte, Arapça'da tecvid kurallarının uygulanması önemli bir yere sahiptir. Buradaki 'د' harfi, 'كَذَّبُوا' kelimesinde idgam durumuna girmektedir.

Bu kelimelerin Kur'an'da toplam geçiş sayıları, mesajın önemine işaret etmektedir. 'كَذَّبُوا' (yalanladılar) kelimesi, peygamberlerin yalanlanması tema olarak sıkça işlenmiş, bu da inkarcıların tutumlarının ciddiyetini vurgulamaktadır. 'عُذْبَةٌ' (cezalandırma) kelimesi, ilahi adaletin tecelligahı olan azap kavramına dikkat çekerken, 'حَقَّ' (hak oldu) ifadesi, azabın gerekliliğini ifade etmektedir. Bu kelimeler, Kur'an'ın genel temalarıyla uyumlu olarak, ilahi mesajın ciddiyetini ve inkarcılar üzerindeki etkisini güçlendirmektedir.