Sad Suresi 22. Ayet

Sad Suresi, Mekke döneminde inmiş olan bir Kur'an suresidir ve genel olarak peygamberler, özellikle Davud ve Salih gibi önemli şahsiyetlerle ilgili olaylara vurgu yapar. Bu surenin içeriği, Allah'ın kudretini, adaletini ve insanlara olan merhametini öne çıkarır. Ayet 22, Davud'un karşılaştığı bir durumla ilgili bir olayı anlatır. Burada, Davud'un yanına gelen iki davacının, birbirlerine haksızlık ettiklerini belirttikleri ve Davud'dan adaletle hükmetmesini istedikleri belirtilmektedir. Bu ayet, adaletin ne denli önemli olduğunu ve insanların adalet arayışlarını vurgular. Mekke döneminde inmiş olması, toplumun adalet anlayışını pekiştirme amacı taşımaktadır. Ayet, adaletin ve haklılığın korunması adına bir davet niteliği taşırken, aynı zamanda peygamberlerin karşılaştığı zorlukları ve insanların onlara başvurularını da yansıtır. Davud'un bu durumda korkması, onun insan olmanın getirdiği doğal bir duygudur ve bu, insanlarla olan ilişkilerde karşılaşılabilecek zorlukları ifade eder. Ayetin bağlamı, adaletin sağlanması ve zulme karşı durulması gerektiğini ön plana çıkarır.

Ayetin tecvit kuralları arasında, "كَارِبَ" kelimesinde idĝam ve "هُدًى" kelimesinde med kuralı bulunmaktadır.

Ayet içerisinde geçen kelimelerden biri olan 'كَرْبَ' (korku), Kur'an'da çeşitli bağlamlarda insanın duyduğu korkuları anlatmak üzere sıkça kullanılır. Adaletin ve doğru yolun vurgulandığı 'عَدْلَ' ve 'هُدًى' kelimeleri de, Kur'an'ın ana temaları arasında yer alır. Adaletin sağlanması ve insanların doğru yola yönlendirilmesi, dini metinlerde sıkça işlenen konulardır. Bu kelimelerin çoğu, insan ilişkileri ve sosyal adalet bağlamında önemli bir yere sahiptir.