Saffat Suresi 120. Ayet

Saffat Suresi, Mekke döneminde inmiş bir sure olup, genel olarak tevhid, peygamberlik, ahiret ve kıyamet konularını içermektedir. Bu sure, inkarcıların başlarına gelen felaketleri anlatırken, Müslümanların da geçmişteki peygamberlere olan inancını pekiştirmeyi amaçlar. Ayet 120, doğrudan Hz. Musa ve Hz. Harun'a selam göndererek, bu iki büyük peygamberin toplumlarındaki önemi ve saygıyı vurgular. Ayet, haber verme tarzında olup, hem geçmişe göndermede bulunmakta hem de bu peygamberlerin şerefine selam durulmasını ifade etmektedir. Söz konusu ayet, yalnızca bu iki peygambere değil, onların getirdiği mesajın da önemine dikkat çeker. Bu bağlamda, Saffat Suresi'nin genel içeriği ve bu ayetin mesajı, müminlerin salih kimselere olan saygı ve sevgi duyması gerektiğini hatırlatır. Ayrıca, bu tür ifadelerin, peygamberlerin toplum üzerindeki etkileri ve onların mirası üzerindeki yansıması da dikkat çekicidir.

Ayet, tecvid açısından ''İdgam'' ve ''Med'' kurallarını içermektedir. 'سلام' kelimesindeki 'م' harfinin sonundaki 'a' harfi ile birleşmesi durumu idgam olarak değerlendirilebilir. Ayrıca med kuralları gereği, 'سلام' kelimesinde uzatma yapılabilir.

Bu kelimelerin Kur'an'da sıkça geçiyor olması, onların dini ve tarihi öneminin yanı sıra, Müslümanlar arasında bu peygamberlere olan saygıyı ve onların getirdiği mesajın önemini vurgular. 'سلام' kelimesi, barış ve huzur anlamında kullanılarak, İslam toplumundaki selamlaşma geleneğini yansıtır. Aynı şekilde, 'موسى' ve 'هارون' kelimeleri, bu peygamberlerin tarihsel etkilerinin yanı sıra, onların temsil ettikleri değerlerin de sürekli olarak hatırlanmasını sağlar.