Saffat Suresi 128. Ayet

Saffat Suresi, Mekke döneminde inmiş olup, genel olarak bir tevhid anlayışını, ahiret inancını ve Allah'a kulluğun önemini vurgulayan ayetler içermektedir. Bu sure, özellikle Allah’ın birliğine ve O'na ibadet etmenin gerekliliğine dikkat çeker. Ayet 128, bu bağlamda, Allah’ın ihlaslı kullarının azaptan istisna olduğunu belirtmektedir. İhlâs, kelime anlamıyla 'samimiyet' ve 'katıksızlık' demektir. Bu ayet, Müslümanların Allah'a olan sadakatini ve O'na içten bir şekilde yönelişini ön plana çıkaran bir mesaj taşır. Bu bağlamda, ayet, müminlerin niyetlerinin önemine dikkat çekmekte ve Allah'a olan bağlılıklarının sonucunda korunacaklarını vurgulamaktadır. Ayet, aynı zamanda ahiret inancının getirdiği güvenceyi de ifade eder. Müslüman topluluk, Allah’a ihlasla bağlı olanların kurtuluşa ereceğine dair bu ayetten güç alır. Saffat Suresi’nin bu ayeti, genel bağlamda, kişisel inanç ve ibadet ile Allah’a olan bağlılık üzerinde durmaktadır.

Ayetin okunuşu esnasında 'وَ' harfi ile başlayan kelimelerde med yapılması sebebiyle uzatma gerekliliği bulunmaktadır. Ayrıca, 'إِلَّا' kelimesinin ardından gelen kelime ile idgam yapılabilir.

Bu kelimeler, Kur'an'da sıkça yer alan terimlerdir. 'إِلَّا' kelimesi, istisna bildiren bir bağlaç olarak sık kullanılır. 'عِبَادُ', Allah’a ait olan kulları ifade ederken, 'مُخْلَصِينَ' kelimesi ise kulların içten samimiyetlerini belirtir. Bu kelimelerin tekrarları, kulluğun niteliği ve Allah ile olan ilişkiyi derinleştirme amacı taşımaktadır.